بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ( ١ )

هنگامی که زمین به سخت‌ترین زلزله خود به لرزه در آید.

وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ( ٢ )

و بارهای سنگین اسرار درون خویش (که گنجها و معادن و اموات و غیره است) همه را از دل خاک بیرون افکند.

وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ( ٣ )

و (آن روز) آدمی (از فرط حیرت و اضطراب) گوید: زمین را چه پیش آمده؟

يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ( ٤ )

آن هنگام زمین مردم را به حوادث خویش آگاه می‌سازد.

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا ( ٥ )

که خدا به او چنین الهام کند (تا به سخن آید و خلق را به اخبارش آگه نماید).

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ( ٦ )

درآن روز قیامت مردم از قبرها پراکنده بیرون آیند تا (پاداش نیک و بد) اعمال آنها را (در حساب و میزان حق) به آنان بنمایند.

فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ( ٧ )

پس هر کس به قدر ذره‌ای کار نیک کرده باشد (پاداش) آن را خواهد دید.

وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ( ٨ )

و هر کس به قدر ذره‌ای کار زشتی مرتکب شده آن هم به کیفرش خواهد رسید.