بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ( ١ )
(ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن.
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ ( ٢ )
آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید.
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ ( ٣ )
آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود.
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ ( ٤ )
آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید.
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ ( ٥ )
و آن گاه خشک و سیاهش گردانید.
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ ( ٦ )
ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی.
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ ( ٧ )
مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است.
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ ( ٨ )
و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم.
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ ( ٩ )
پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ ( ١٠ )
البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد.
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ( ١١ )
و آن که شقی‌ترین مردم است از آن دوری گزیند.
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ ( ١٢ )
همان کس که عاقبت به آتش بسیار سخت دوزخ در افتد.
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ( ١٣ )
و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانی باشد).
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ ( ١٤ )
حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد.
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ ( ١٥ )
و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت.
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ( ١٦ )
(اما شما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروید) بلکه زندگانی دنیا را بگزینید و عزیز دارید.
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ( ١٧ )
در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است.
إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ( ١٨ )
این گفتار به حقیقت در کتب پیشین ذکر شده.
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ ( ١٩ )
بخصوص در صحف ابراهیم و تورات موسی (مفصل بیان گردیده است).
