بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ( ١ )

هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود.

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ( ٢ )

و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند).

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ( ٣ )

و آن گاه که گوهها به رفتار آیند.

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ( ٤ )

و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند.

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ( ٥ )

و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند.

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ( ٦ )

و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد.

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ( ٧ )

و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند.

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ( ٨ )

و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند.

بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ( ٩ )

که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟!

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ( ١٠ )

و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود.

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ( ١١ )

و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند.

وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ( ١٢ )

و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند.

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ( ١٣ )

و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند.

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ( ١٤ )

در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند.

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ( ١٥ )

چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده.

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ( ١٦ )

که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند.

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ( ١٧ )

قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند.

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ( ١٨ )

و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد).

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ( ١٩ )

(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است.

ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ( ٢٠ )

که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است.

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ( ٢١ )

و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست.

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ( ٢٢ )

و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست.

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ( ٢٣ )

و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد.

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ( ٢٤ )

و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد).

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ( ٢٥ )

و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست.

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ( ٢٦ )

پس شما به کجا می‌روید؟

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ( ٢٧ )

این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست.

لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ( ٢٨ )

تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد.

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ( ٢٩ )

و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد.