بیست‏ونهم: نوزده حرف است که براى‏ خواننده آن، اسباب گشایش و رهایى از آفات است، رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم آنها را به امیر مؤمنان صلوات الله علیهما و آلهما تعلیم فرموده و شیخ صدوق در کتاب خصال در ابواب نوزده‏گانه نقل کرده: فرمودند که مى‏گویى:

یا عِمادَ مَنْ لاعِمادَلَهُ وَ یا ذُخْرَ مَنْ لاذُخْرَلَهُ وَ یا سَنَدَ مَنْ لاسَنَدَ لَهُ وَ یا حِرْزَ مَنْ لاحِرْزَ لَهُ وَ یا غِیاثَ مَنْ لاغِیاثَ لَهُ وَ یا کَریمَ الْعَفْوِ وَ یا حَسَنَ الْبَلاءِ وَ یا عَظیمَ الرَّجاءِ وَ یا عِزَّ الضُّعَفاءِ وَ یا مُنْقِذَ الْغَرْقى وَ یا مُنْجِىَ الْهَلْکى یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِىُّ الْماءِ وَ حَفیفُ الشَّجَرِ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ اَنْتَ وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَ

اى تکیه‏گاه کسى‏که تکیه‏گاهى ندارد، اى ذخیره کسى‏که ذخیره‏اى ندارد، اى پشتوانه کسى‏که پشتوانه‏اى ندارد، اى پناه کسى‏که‏ پناهى ندارد، اى دادرس کسى‏که دادرسى ندارد، و اى کریم، و اى نیکو آزمون، و اى بزرگ امید، و اى عزّت ناتوانان، و اى نجات‏بخش غرق‏شدگان و هلاک‏شدگان، اى نیکوکار، اى زیباکار، اى نعمت‏بخش، اى‏ فزون‏بخش، تویى که تاریکى شب و روشنى روز، و پرتو ماه و شعاع خورشید و صداى‏ آب و صداى خش‏خش برگ‏هاى درخت برایت سجده کرد. اى خدا، اى خدا، اى خدا، تو یگانه‏اى شریکى برایت نیست

پس مى‏گویى: اللهمّ افعل بى کذا و کذا به جاى کلمه کذا و کذا حاجت خود را ذکر مى‏کنى همانا که از جاى خود برنخواهى خاست تا ان شاء الله تعالى مستجاب شود.