هشتم: به سند موّثق از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: چون حق تعالى فرمان داد، این آیات را به زمین آورند، به عرش الهى چنگ زدند، و گفتند: پروردگارا، ما را به سوى‏ اهل خطا و گناهکاران مى‏فرستى؟ حق تعالى به سوى ایشان وحى کرد، به جانب زمین بروید، به عزّت و جلالم سوگند یاد مى‏کنم، که تلاوت نکند شما را، احدى از آل محمّد و شیعیان ایشان، جز آن‏که نظر رحمت کنم به سوى آنان، از رحمتهاى‏ پنهان خود، هر روز هفتاد نظر، در هر نظرى هفتاد حاجت او را برآورم، و او را بپذیرم هرچند نافرمانى بسیار نموده باشد، و طبق روایتى دیگر: هرکه این آیات را بعد از هر نماز بخواند، او را در خطیره قدس [منظور استراحتگاه بهشت است] ساکن گردانم، با هر گناهى که داشته باشد، و اگر ساکن نکنم، به سوى او نظر کنم، به نظر رحمت خاصّ خود، در هر روز هفتاد نظر، و اگر چنین نکنم، هر روز هفتاد حاجت او را برآورم، که کمتر آنها آمرزیدن گناهان باشد، و اگر چنین نکنم، او را از شرّ شیطان و از شرّ هر دشمنى‏ پناه دهم، و به او بر ایشان یارى رسانم و او را از داخل شدن بهشت مانع نشود مگر مرگ. و آن آیات به شرح زیر است‏ سوره فاتح تا آخر، و ایة الکرسى که تا «هم فیها خالدون» بخواند بهتر است، و آیه شهادت، یعنى:

شَهِدَ اللهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلّا هُوَ وَالْمَلائِکَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ ق آئِما بِالْقِسْطِ لا اِل هَ اِلّا هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ اِنَّ الدّینَ عِنْدَ اللهِ الاِْسْلامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذینَ اُوتُوا الْکِتابَ اِلّا مِنْ بَعْدِ مآ جآئَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیا بَیْنَهُمْ وَمَنْ یَکْفُرْ بِایاتِ اللهِ فَاِنَّ اللهَ سَریعُ الْحِسابِ

خدا گواهى داد: اینکه معبودى جز او نیست، و فرشتگان و صاحبان دانش نیز گواهى دادند، درحالى‏که قائم به عدالت است، معبودى جز او نیست، عزیز و حکیم است، همانا دین نزد خدا اسلام است، آنانى که به آن کتاب آسمانى داده شده، اختلاف نکردند، مگر پس از آن‏که دانش به نزدشان دررسید، این اختلاف به خاطر ستمگرى در می‌انشان بود، کسى‏که به آیات خدا کفر ورزد، به یقین خدا سریع الحساب است

و آیه ملک یعنی:

قُلِ اللهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِى الْمُلْکَ مَنْ تَشآءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشآءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشآءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشآءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ تُولِجُ اللَّیْلَ فِى النَّهارِ وَتُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّیْلِ وَتُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشآءُ بِغَیْرِ حِسابٍ

بگو خدا اى مالک پادشاهى، پادشاهى را به هر که بخواهى مى‏دهى، و از هرکه بخواهى مى‏ستانى، و هرکه را بخواهى عزیز مى‏نمایى، و هرکه را بخواهى ذلیل مى‏کنى، خیر به دست توست تو بر هر چیز توانایى، شب را در روز درآوردى، و روز را در شب، و زنده را از مرده بیرون مى‏آورى، و مرده را از زنده خارج مى سازى، و هرکه‏ را بخواهى، بى‏حساب روزى مى‏دهى