فضیلت زیارت آن حضرت بیش از آن است که به شمار آید، و ما در اینجا تنها به ذکر چند خبر تبرّک مى‏جوییم، و بیشتر آن را از «تحفة الزائر» نقل مى‏کنیم. اول: از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت شده: زود باشد که پاره‏اى از تن من، در زمین خراسان‏ مدفون شود، هیچ مؤمنى او را زیارت نکند، مگر آنکه حق تعالى بهشت را براى او واجب کند و بدنش را بر آتش دوزخ حرام‏ سازد، و در حدیث معتبر دیگرى فرمود: پاره‏اى از بدن من در خراسان مدفون خواهد شد، هر غمناکى او را زیارت کند، البته‏ حق تعالى اندوهش را برطرف کند، و هر گناهکارى او را زیارت نماید، البته گناهانش را بیامرزد. دوم: به سند معتبر روایت‏ حج پذیرفته باشد. راوى بعید دانست و گفت: هفتاد حجّ پذیرفته؟! حضرت فرمود: آرى هفتاد هزار حج، گفت: هفتاد هزار حجّ؟! فرمود: چه بسا حجّى که پذیرفته نباشد، هرکه آن حضرت را زیارت کند یا یک شب نزد آن حضرت بیتوته کند چنان باشد که خدا را در عرش زیارت کرده باشد، گفت: چنان‏که خدا را در عرش زیارت کرده باشد؟ فرمود: آرى چون روز قیامت‏ شود، چهار نفر از پیشینیان و چهار نفر از پسینیان بر عرش الهى خواهند بود، اما پیشینیان، نوح و ابراهیم و موسى و عیسى علیهم السّلام هستند و اما پسینیان، محمّد و على و حسن و حسین علیهم السّلام‏اند، آنگاه ریسمانى در پاى عرش مى‏کشند، پس زیارت‏کنندگان قبور امامان با ما مى‏نشینند و به تحقیق زیارت‏کنندگان قبر فرزندم على، درجه ایشان از همه بالا‌تر و عطایشان از همه بیشتر خواهد بود.

سوم: از حضرت رضا علیه السّلام‏ روایت شده: در خراسان بقعه‏اى است، که زمانى بر آن خواهد آمد، که محل رفت وآمد ملائکه شود پس پیوسته گروههایى از ملائکه‏ از آسمان فرود خواهند آمد و گروههایى بالا خواهند رفت تا در صور بدمند، پرسیدند: یابن رسول الله کدام بقعه است؟ فرمود: آن بقعه در زمین طوس است و آن و الله باغى است از باغهاى بهشت، هرکه مرا در آن بقعه زیارت کند، چنان است که رسول‏ خدا صلى الله علیه و آله را زیارت کرده و حق تعالى براى او به سبب آن زیارت، ثواب هزار حجّ پسندیده و هزار عمره پذیرفته بنویسد و من و پدرانم در روز قیامت شفیع او باشیم. چهارم: به چندین سند صحیح از ابن ابى نصر نقل شده که گفت: نامه امام رضا علیه السّلام را خواندم‏ در آن نوشته شده بود: به شیعیان من برسانید، که زیارت من نزد خدا برابر است با هزار حج، پس من این حدیث را خدمت‏ حضرت جواد علیه السّلام عرض کردم، فرمود: آرى و الله هزار حج است، براى کسى‏که آن حضرت را زیارت کند و حق او را بشناسد. پنجم: به دو سند معتبر روایت شده: حضرت رضا علیه السّلام فرمود: هرکه مرا با این دورى بارگاه زیارت کند، من در سه‏ موطن روز قیامت نزد او آیم تا او را از اهوال آنها خلاصى بخشم: نخست وقتى که نامه‏هاى نیکوکاران در دست راست ایشان و نامه‏هاب بدکاران در دست چپ ایشان پرواز کند و دیگر نز صراط و سوم نزد ترازوى اعمال. ششم: در حدیث معتبر دیگرى فرمود زود باشد که بر اثر ظلم و ستم با زهر به قتل برسم و کنار هارون الرشید به خاک سپرده شوم و خدا تربت مرا محلّ تردّد شیعیان و دوستان من گرداند پس هرکه مرا در این غربت زیارت کند، براى او واجب می‌شود، که من او را در روز قیامت زیارت کنم و سوگند مى‏خورم، به خدایى که‏ محمّد صلى الله علیه و آله را به پیامبرى گرامى داشته و او را بر تمام حلایق برگزیده، که هرکه از شما شیعیان نزد قبر من دو رکعت بجا آورد، البته از جانب‏ خداى عالمیان در روز قیامت آمرزش گناهان را مستحقّ شود و به حق آن خدایى که ما بعد از محمّد صلى الله علیه و آله به امامت گرامى داشته، و به‏ وصیّت آن حضرت مخصوص گردانید، سوگند یاد مى‏کنم که زیارت‏کنندگان قبر من در روز قیامت بر خدا گرامى‏‌تر از هر گروه دیگرى هستند و هر مؤمنى که مرا زیارت کند و بر روى او قطره‏اى از باران برسد، البته حق تعالى جسم او را بر آتش دوزخ حرام گرداند.

هفتم: به سند معتبر روایت شده: محمّ بن سلیمان از حضرت جواد علیه السّلام پرسید: شخصى به عنوان حج تمتع، حج واجب خود را انجام داد و پس از آن‏ به مدینه رفت و حضرت رسول صلى الله علیه و آله را زیارت نمود، آنگاه به نجف رفت و پدرتان امیر مؤمنان علیه السّلام را زیات کرد، درحالى‏که حق او را مى‏شناخت و مى‏دانست که او حجت خدا بر خلق و باب الله است که از آن باب باید به خدا رسید، بر آن حضرت سلام کرد و به کربلا رفت و حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت کرد. سپس به بغداد رفت و حضرت امام موسى کاظم علیه السّلام را زیارت کرد و پس از این‏ زیارتها به شهر خود بازگشت، د راین وقت خدا آن‏قد رمال به او روزى کرد که مى‏تواند به حج برود، براى این مرد که حج واجب خود را انجام داده کدام یک از این دو عمل بهتر است، آیا برگردد و دوباره حج کند، یا به خراسان رفته و پدرتان حضرت رضا علیه السّلام‏ را زیارت کند؟ فرمود: بلکه برود بر پدرم سلام کند که این افضل است و باید که در ماه رجب باشد و در این زمان انجام ندهید، که بر ما و شما از خلیفه زمان خوف رسوا ساختن و عیب‏جویى است. هشتم: شیخ صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه از حضرت امام جواد علیه السّلام‏ روایت کرده: در میان دو کوه طوس قطعه‏اى از زمین است که از بهشت برداشته شده، هرکه وارد آن شود در روز قیامت از آتشى ایمنى‏ یابد. نهم: و نیز از آن حضرت روایت کرده: من از جانب حق تعالى بهشت را ضمانت مى‏کنم براى هرکه قبر پدرم را در طوس زیارت‏ کند، درحالى‏که عارف به حق آن حضرت باشد. دهم: شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرّضا روایت کرده: مردى از نیکان، حضرت رسول صلى الله علیه و آله را در خواب دید، خدمت آن حضرت عرضه داشت: یا رسول الله از فرزندانت کدام یک را زیارت کنم؟ فرمود بعضى از فرزندان من زهر نوشیده و برخى کشته شده پیش من آمدند. گفتم: با پراکنده شدن مشاهد ایشان کدامیک از آنان را زیارت کنم؟ فرمود: آن را که به تو نزدیک‌تر است زیارت کن. یعنى آن را که محل تو به بارگاهش نزدیک‏‌تر است و او را در زمین غربت به خاک سپرده‏اند، گفتم: یا رسول الله از این فرمایش «رضا» را قصد کردید، فرمود: بگو صلى الله علیه بگو: صلى الله علیه بگو: صلى الله علیه، این جمله را سه بار فرمود. مؤلّف گوید: در کتاب «وسائل» و «مستدرک» فصول و ابوابى ذکر شده در مورد استحباب تبرّک به مشهد امام رضا و مشاهد امامان علیهم السّلام و استحباب اختیار زیارت امام رضا بر زیارت امام حسین علیهما السّلام و بر زیارت دیگر امامان علیهم السّلام و بر حجّ مستحب و عمره مستحب‏ و چون این کتاب گنجایش بسط مطلب را ندارد، ما به همین چند روایت که عشره کامله است اکتفا کردید.