بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ( ١ )
قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند.
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ( ٢ )
و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد.
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ( ٣ )
و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید.
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ ( ٤ )
(قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید).
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ( ٥ )
اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد.
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ( ٦ )
و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ ( ٧ )
ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم.
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ( ٨ )
اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست.
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ( ٩ )
و نیکویی را تکذیب کرد.
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ( ١٠ )
پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم.
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ( ١١ )
و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد.
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ ( ١٢ )
و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم.
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ( ١٣ )
و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم).
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ( ١٤ )
من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم.
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ( ١٥ )
که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق.
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ( ١٦ )
همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید.
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ( ١٧ )
و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند.
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ ( ١٨ )
آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد.
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ ( ١٩ )
و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد.
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ ( ٢٠ )
(او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است.
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ ( ٢١ )
و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید.
