بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمَٰنُ ( ١ )
خدای بخشنده،
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ( ٢ )
(به رسولش) قرآن آموخت.
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ( ٣ )
انسان را خلق کرد.
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ( ٤ )
به او تعلیم نطق و بیان فرمود.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ( ٥ )
خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند.
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ( ٦ )
و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند.
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ( ٧ )
و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود.
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ( ٨ )
(و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید.
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ( ٩ )
و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید.
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ( ١٠ )
و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود.
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ( ١١ )
که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است.
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ( ١٢ )
و هم حبوبات متنوع که دارای برگ و گل است و نیز ریاحین است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ١٣ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ( ١٤ )
انسان را خدا از خشک گلی مانند گل کوزه گران (بدین حسن و زیبایی) آفرید.
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ( ١٥ )
و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ١٦ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ( ١٧ )
آن خدایی که آفریننده دو مشرق و دو مغرب است (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و یکی زمستان مطلع جدی).
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ١٨ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ( ١٩ )
اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند.
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ( ٢٠ )
و میان آن دو دریا برزخ و فاصله‌ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٢١ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ( ٢٢ )
از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٢٣ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ( ٢٤ )
و او راست کشتیهای بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دریا در گردشند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٢٥ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ( ٢٦ )
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست.
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( ٢٧ )
و زنده ابدی ذات خدای با جلال و عظمت توست.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٢٨ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ( ٢٩ )
هر که در آسمانها و زمین است همه از او (حوائج خود را) می‌طلبند و او هر روز به شأن و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٣٠ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ( ٣١ )
ای گروه انس و جنّ به زودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٣٢ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ( ٣٣ )
ای گروه جنّ و انس، اگر می‌توانید از اطراف آسمانها و زمین (و از قبضه قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٣٤ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ( ٣٥ )
(اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٣٦ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ( ٣٧ )
پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید).
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٣٨ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ( ٣٩ )
پس در آن روز هیچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند).
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٤٠ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ( ٤١ )
(آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند، پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند).
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٤٢ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ( ٤٣ )
این همان دوزخی است که بدکاران تکذیب می‌کردند.
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ( ٤٤ )
اینک میان آن جهنّم و در حمیم سوزان آن می‌گردند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٤٥ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ( ٤٦ )
و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٤٧ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ( ٤٨ )
در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٤٩ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ( ٥٠ )
در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روان است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٥١ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ( ٥٢ )
در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٥٣ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ( ٥٤ )
در حالتی که بهشتیان بر بسترهایی که آستر آنها از حریر و استبرق است (در کمال عزّت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه گاه در دسترس آنهاست.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٥٥ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( ٥٦ )
در آن بهشتها زنان زیبای با حیائی است (که به چشم پر ناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچ کس از جن و انس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٥٧ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ( ٥٨ )
آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٥٩ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ( ٦٠ )
آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٦١ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ( ٦٢ )
و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٦٣ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
مُدْهَامَّتَانِ ( ٦٤ )
که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٦٥ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ( ٦٦ )
در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٦٧ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ( ٦٨ )
در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه خوش و خرما و انار بسیار است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٦٩ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ( ٧٠ )
در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٧١ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ( ٧٢ )
حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان).
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٧٣ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( ٧٤ )
که پیش از شوهران دست هیچ کس از جن و انس بدان زنان نرسیده است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٧٥ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ( ٧٦ )
در حالتی که بهشتیان (با حور العین) بر رفرف سبز (وجد و عزّت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( ٧٧ )
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟
تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( ٧٨ )
بزرگوار و مبارک نام پروردگار توست که خداوند جلال و عزّت و احسان و کرامت است.
