بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ( ١ )

قسم به اسبانی که (سواران اسلام در جهاد با کفار تاختند تا جایی که) نفسشان به شماره افتاد.

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ( ٢ )

و در تاختن از سم خود بر سنگ آتش افروختند.

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ( ٣ )

و (بر دشمن شبیخون زدند تا) صبحگاه (آنها را) به غارت گرفتند.

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ( ٤ )

و گرد و غبار از دیار کفار بر انگیختند.

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ( ٥ )

و سپاه دشمن را همه در میان گرفتند.

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ( ٦ )

(قسم به اسبان این مجاهدان دین خدا) که انسان نسبت به پروردگارش کافر نعمت و ناسپاس است.

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ ( ٧ )

و (خدا و یا) خود او بر این ناسپاسی محققا گواه است.

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ( ٨ )

و هم او بر حب مال دنیا سخت فریفته و بخیل است.

أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ( ٩ )

آیا آدمی نمی‌داند که روزی آنچه (از مردگان) در دل قبرهاست همه بیرون ریخته می‌شود؟

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ( ١٠ )

و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ( ١١ )

محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است.