المناجاة الخامسة عشرة: مناجاة الزّاهدین
مناجات پانزدهم: رازونیاز پارسایان
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است
أَسْکَنْتَنَا دَارا حَفَرَتْ لَنَا حُفَرَ مَکْرِهَا وَ عَلَّقَتْنَا بِأَیْدِی الْمَنَایَا فِی حَبَائِلِ غَدْرِهَا فَإِلَیْکَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَکَائِدِ خُدَعِهَا وَ بِکَ نَعْتَصِمُ مِنَ الاغْتِرَارِ بِزَخَارِفِ زِینَتِهَا فَإِنَّهَا الْمُهْلِکَةُ طُلابَهَا الْمُتْلِفَةُ حُلالَهَا الْمَحْشُوَّةُ بِالْآفَاتِ الْمَشْحُونَةُ بِالنَّکَبَاتِ إِلَهِی فَزَهِّدْنَا فِیهَا وَ سَلِّمْنَا مِنْهَا بِتَوْفِیقِکَ وَ عِصْمَتِکَ وَ انْزَعْ عَنَّا جَلابِیبَ مُخَالَفَتِکَ وَ تَوَلَّ أُمُورَنَا بِحُسْنِ کِفَایَتِکَ،
خدایا، ما را در خانهاى ساکن نمودهاى که گودالهاى فریبش را براى ما آماده ساخته، و در شبکههاى خیانتش به دستهاى مرگ آویخته، از دامهاى فریبش به تو پناه مىآوریم، و چنگ مىزنیم از مغرور شدن به زیورهاى آراستهاش به عنایت تو، که این دنیا خواهندگانش را هلاک مىسازد، و واردینش را نابود مىکند، آکنده به آفتهاست، انباشته از نکبتهاست، خدایا ما را به دنیا بىرغبت کن، و به توفیق و عصمتت ما را از آن سلامت بدار و جامههاى مخالفت را از هستیمان برکن، و با حسن کفایتت امرو ما را سرپرستى فرما
وَ أَوْفِرْ مَزِیدَنَا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِکَ وَ أَجْمِلْ صِلاتِنَا مِنْ فَیْضِ مَوَاهِبِکَ وَ أَغْرِسْ فِی أَفْئِدَتِنَا أَشْجَارَ مَحَبَّتِکَ وَ أَتْمِمْ لَنَا أَنْوَارَ مَعْرِفَتِکَ وَ أَذِقْنَا حَلاوَةَ عَفْوِکَ وَ لَذَّةَ مَغْفِرَتِکَ وَ أَقْرِرْ أَعْیُنَنَا یَوْمَ لِقَائِکَ بِرُؤْیَتِکَ وَ أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قُلُوبِنَا کَمَا فَعَلْتَ بِالصَّالِحِینَ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْأَبْرَارِ مِنْ خَاصَّتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ
و فزونى سهم ما را از رحمت گستردهات کامل گردان، و از چشمهسار مواهبت عطاى ما را نیکو گردان، و در سرزمین دلهاى ما درختان محبتت را بکار، و انوار معرفتت را بر ما کامل کن، و شیرینى گذشت و لذّت آمرزشت را به ما بچشان، و دیدگان ما را در جهان دیگر به دیدارت روشن فرما، و محبّت دنیا را از دل ما بیرون کن، آنگونه که درباره نیکوکاران برگزیدهات و خاصان نیکوکردارت انجام دادى، به حق مهربانىات اى مهربانترین مهربانان و اى گرامىترین گرامیان
