چهارم: حرز حضرت صادق علیه السّلام:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا خالِقَ الْخَلْقِ وَ یا باسِطَ الرِّزْقِ وَ یا فالِقَ الْحَبِّ وَ یا بارِئَ النَّسَمِ وَ مُحْیِىَ الْمَوْتى وَ مُمیتَ الاَْحْیآءِ وَ دائِمَ الثَّباتِ وَ مُخْرِجَ النَّباتِ اِفعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لاتَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ وَ اَنْتَ اَهْلُ التَّقْوى وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، اى آفریننده مخلوقات، و اى گسترنده روزى، و اى‏ شکافنده دانه، و اى آفریننده تنفسّ‏کنندگان، و زنده‏کننده مردگان، و می‌راننده زندگان، و همیشه پایدار، و برآورنده گیاه‏ با من آن کن که تو شایسته آنى، و با من آن مکن که من سزاوار آنم، و تو اهل پروا و اهل آمرزشى