ساعت سوّم: از ذعاب شعاع [ناپیدا شدن ستون عموید نور خورشید در شرق] است تا ارتفاع نهار [بالا آمدن روز] که به حضرت حسین علیه السّلام‏ منسوب است:

یا مَنْ تَجَبَّرَ فَلا عَیْنٌ تَراهُ یا مَنْ تَعَظَّمَ فَلا تَخْطُرُ الْقُلُوبُ بِکُنْهِهِ یا حَسَنَ الْمَنِّ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا حَسَنَ الْعَفْوِ یا جَوادُ یا کَریمُ یا مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَىْءٌ مِنْ خَلْقِهِ یا مَنْ مَنَّ عَلى خَلْقِهِ بِاَوْلِیآئِهِ اِذْاِرْتَضیهُمْ لِدینِهِ وَ اَدَّبَ بِهِمْ عِبادَهُ وَ جَعَلَهُمْ حُجَجاً مَنّاً مِنْهُ عَلى خَلْقِهِ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِی عَلَیْهِمَا السَّلامُ السِّبْطِ التّابِعِ لِمَرْضاتِکَ وَ النّاصِحِ فى دینِکَ وَالدَّلیلِ عَلى ذاتِکَ اَسْئَلُکَ بِحَقِّهِ وَ اُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَىْ حَوآئِجى اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا

اى که بزرگى ورزید، پس دیده‏اى نبیندش، اى که خود را بزرگ دانست، پس دلها به حقیقتش راه نیابند، اى‏ نیک منّت، اى نیک گذشت، اى نیک بخشش، اى بخشایشگر، اى بزرگوار، اى که چیزى از آفریدگانش به او شباهت ندارد، اى که به اولیایش بر بندگانش منّت نهاد، آنجا که آنان را براى دینش پسندید، و به وسیله آنان بندگانش را ادب کرد، و آنان را از باب منّت از جانب خود، بر بندگانش حجّت قرار داد، از تو مى‏خواهم به حق حسین بن على (درود خدا بر ایشان) آن فرزندزاده پیامبر، آن پیرو خشنودى‏ات و خیرخواه در دینت، و راهنماى بر هستى‏ات، از تو مى‏خواهم به حق او، و او را پیش مى‏اندازم پیشاپیش خواسته‏هایم که درود فرستى بر محمّد و خاندان محمّد، و با من چنین و چنان کنى