ساعت دوم: از طلوع آفتاب است تا ذهاب حمره [یعنى کنار رفتن سرخى افق مشرق]، و به حضرت مجتبى علیه السّلام منسوب است:

اَللّهُمَّ لَبِسْتَ بَهآئَکَ فى اَعْظَمِ قُدْرَتِکَ وَ صَفا نُورُکَ فى اَنْوَرِ ضَوْئِکَ وَ فاضَ عِلْمُکَ حِجابَکَ وَ خَلَّصْتَ فیهِ اَهْلَ الثِّقَةِ بِکَ عِنْدَ جُودِکَ فَتَعالَیْتَ فى کِبْرِیآئِکَ عُلُوّاً عَظُمَتْ فیهِ مِنَّتُکَ عَلى اَهْلِ طاعَتِکَ فَباهَیْتَ بِهِمْ اَهْلَ سَمواتِکَ بِمِنَّتِکَ عَلَیْهِمْ اَللّهُمَّ فَبِحَقِّ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی عَلَیْکَ اَسْئَلُکَ وَ بِهِ اَسْتَغیثُ اِلَیْکَ وَاُقِدِّمُهُ بَیْنَ یَدَىْ حَوآئِجى اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا

خدایا به بر کردى لباس زیبایى‏ات را در بزرگ‌ترین نیرویت، و خالص شد نورت، در نورانى‏‌ترین روشنایى‏ات، و روان شد دانشت‏ از پرده‏ات، و خالص کردى در آن اهل اطمینان به خود را، نزد بخششت، پس برترى یافتى در بزرگمنشى‏ات برترى کامل، بزرگ است منّتت در آن بر اهل طاعتت پس مباهات نمودى به ایشان، بر اهل آسما‌‌نهایت به منّتت‏ بر آنان، خدایا به حق حسن بن على بر تو، از تو مى‏خواهم، و به او به درگاهت دادخواهى مى‏جویم، و او را پیش‏ مى‏اندازم پیشاپیش خواسته‏هایم، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و با من چنین و چنان کنى