بدانکه تعقیب نماز صبح، بیش ار سایر نمازهاست، و احادیث در فضیلت خصوص این تعقیب بسیار است. از امیر مؤمنان علیه السّلام روایت شده: ذکر خدا بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب در بدست آوردن روزى، سرعت‏بخش‏‌تر از سفر کردن براى تجارت بر روى زمین است. از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت شده: هرکه از طلوع صبح، تا طلوع‏ آفتاب، در مصلاى [محلّ خواندن نماز] خود قرار گیرد، و به تعقیب مشغول باشد، خدا او را از آتش دوزخ برهاند. از امام باقر علیه السّلام نقل شده: شیطان لشگر روز خویش را از طلوع صبح تا طلوع آفتاب منتشر مى‏کند، و لشکر شب خویش را از غروب‏ تا بر طرف شدن حمره مغربیّه [سرخى موجود در افق مغرب] بنابراین، در این دو ساعت خدا را بسیار یاد کنید، که در این دو زمان، شیطان آدمى را از ذکر خدا غافل مى‏کند. به سند صحیح روایت شده که امام رضا علیه السّلام در خراسان، هنگامى که نماز صبح را به جاى مى‏آوردند، تا طلوع آفتاب در مصلاى خویش مى‏نشستند، و مشغول تعقیب بودند، آنگاه کیسه چرمى براى‏ آن حضرت مى‏آوردند، که در آن چند مسواک بود، به یک‏یک آنها مسواک مى‏کردند، سپس مقدارى کندر مى‏جویدند، پس از آن قرآن تلاوت مى‏کردند. از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت شده: هرکه از طلوع صبح تا طلوع آفتاب مشغول‏ تعقیب باشد، ثواب حجّ براى او نوشه مى‏شود. در حدیث قدسى وارد شده: حق تعالى مى‏فرماید: اى فرزند آدم‏ مرا پس از صبح یک ساعت، و پس از عصر یک ساعت یاد کن، تا همه کارهاى مهمّ تو را کفایت کنم. اما تعقیبات مختصّ به صبح: اول: ابن بابویه به سند معتبر، از امام باقر علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از نماز صبح هفتاد مرتبه از خدا طلب آمرزش مى‏کنم‏و بسوى او باز می‌گردم بگوید، خدا او را بیامرزد، هرچند در آن روز هفتاد هزار گناه مرتکب شود، و در روایت دیگرى‏ آمده است هفتصد گناه. دوم همچنین ابن بابویه به سند صحیح و سندهاى معتبر از امیر مؤمنان علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از نماز صبح یازده مرتبه سوره توحید را بخواند، در آن روز على‏رغم شیطان گناهى بر او نوشته نمى‏شود در «بلد الأمین» از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت کرده: هرکه توحید را هر روز ده مرتبه بخواند، در آن روز هر مقدار شیطان‏ بکوشد که گناهى بر او نوشته شود نوشته نمى‏شود. سوّم: کلینى به سند صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه‏ پس از نماز صبح صد مرتبه بگوید:

ماشآءاللهُ کانَ وَلاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ

آنچه خدا خواست شد، جنبش و نیرویى نیست مگر به خداى والاى بزرگ

در آن روز هیچ مکروهى نبیند. این معنا را شیخ طوسى و دیگران نیز در کتب دعاى خویش ذکر کرده‏اند