دعای مکنون وفضیلت آن

دعای مکنون وفضیلت آن

هفدهم: ابن بابویه، و شیخ طوسى و غیر ایشان، به سندهاى معتبر از حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام روایت کرده‏اند: هرکه مایل است از دنیا بیرون رود درحالى‏که از گناهان پاک‏ شده باشد همچون طلایى که از ناخالصى پاک مى‏شود، و در قیامت هیچ کس از او بازخواست دادخواهى نکند، پس از نمازهاى‏ پنج‏گانه «نسبت» پروردگار را بخواند، و آن خواندن دوازده مرتبه قل هو الله احد است، آنگاه دستها را به جانب آسمان‏ بگشاید، و این دعا را بخواند، سپس فرمود: این از رازهاى مکنون است، که رسول خدا صلى الله علیه و آله به من تعلیم داد، و فرمود به حسن و حسین علیهما السّلام بیاموزم، و دعا این است:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الطّاهِرِ الطُّهْرِ الْمُبارَکِ وَاَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ وَسُلْطانِکَ الْقَدیمِ یا واهِبَ الْعَطایا یا مُطْلِقَ الاُْسارى یا فَکّاکَ الرِّقابِ مِنَ النّارِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَفُکَّ رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَاَخْرِجْنى مِنَ الدُّنْیا آمِنا وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ سالِما وَاجْعَلْ دُعآئى اَوَّلَهُ فَلاحاً وَاَوْسَطَهُ نَجاحا وَآخِرَهُ صَلاحا اِنَّکَ اَنْتَ عَلامُ الْغُیُوبِ

خدایا از تو مى‏خواهم به نامت، آن نام پوشیده محفوظ، و پاک و پاکیزه، و پربرکت، و از تو مى‏خواهم به نام بزرگت، و سلطنت دیرینه‏ات، اى بخشنده عطاها، اى آزاد کننده اسیران، اى رهایى‏بخش بندگان‏ از آتش، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا از آتش رهایى دهى، و ایمن از دنیا بیرون بر، و به سلامت وارد بهشت کن، و قرار ده آغاز دعایم را رستگارى، و میانه‏اش را کامیابى، و پایانش را درستى، به یقین تو داناى نهانهایى

و در بعضى از نسخه‏هاى معتبر این دعا به این صورت است:

یا فَکّاکَ الرِّقابِ مِنَ النّارِ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُعْتِقَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَاَنْ تُخْرَجَنى مِنَ الدُّنْیا سالِما وَتُدْخِلَنِى الْجَنَّةَ آمِنا وَاَنْ تَجْعَلَ دُعآئى اَوَّلَهُ فَلاحا وَاَوْسَطَهُ نَجاحا وَآخِرَهُ صَلاحا اِنَّکَ اَنْتَ عَلامُ الْغُیُوبِ

اى رهاننده‏ مردم از آتش، از تو مى‏خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و مرا از آتش برهانى، و از دنیا به سلامت بیرون ببرى، و در حال امنیّت وارد بهشت نمایى، و آغاز دعایم را رستگارى، و میانه‏اش‏ را کامیابى، و پایانش را درستى قرار دهى، به یقین تو داناى نهانهایى