سوم: زیارت جامعه ائمه مؤمنان است، که هر امامى را، در هر زمان از ماهها و ایام، مىتوان به آن زیارت کرد، و این زیارت را سیّد ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» با مقدّماتى از دعا و نماز، در وقت رفتن به سفر زیارت، از ائمه علیهم السّلام روایت کرده و فرموده است: چون خواستى غسل زیارت کنى، در وقتى که غسل مىکنى بگو:
بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ فِی سَبِیلِ اللهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ اللهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی دَرَنَ الذُّنُوبِ وَ وَسَخَ الْعُیُوبِ وَ طَهِّرْنِی بِمَاءِ التَّوْبَةِ وَ أَلْبِسْنِی رِدَاءَ الْعِصْمَةِ وَ أَیِّدْنِی بِلُطْفٍ مِنْکَ یُوَفِّقُنِی لِصَالِحِ الْأَعْمَالِ إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
به نام خدا، و به خدا، و در راه خدا، و بر آیین رسول خدا، خدایا از من ناپاکى گناهان، و آلودگى عیوب را بشوى، و به آب توبه پاکیزهام کن، و جامه خوددارى بر وجودم بپوشان، و به لطفى از جانب خود یارىام کن، که مرا موفق نماید به اعمال شایسته، به درستى که تو دارنده فضل بزرگى
پس هرگاه به در حرم مطهّر نزدیک شدى بگو:
الْحَمْدُ للهِ الَّذِی وَفَّقَنِی لِقَصْدِ وَلِیِّهِ وَ زِیَارَةِ حُجَّتِهِ وَ أَوْرَدَنِی حَرَمَهُ وَ لَمْ یَبْخَسْنِی حَظِّی مِنْ زِیَارَةِ قَبْرِهِ وَ النُّزُولِ بِعَقْوَةِ مُغَیَّبِهِ وَ سَاحَةِ تُرْبَتِهِ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لَمْ یَسِمْنِی بِحِرْمَانِ مَا أَمَّلْتُهُ وَ لا صَرَفَ عَنِّی مَا رَجَوْتُهُ وَ لا قَطَعَ رَجَائِی فِیمَا تَوَقَّعْتُهُ بَلْ أَلْبَسَنِی عَافِیَتَهُ وَ أَفَادَنِی نِعْمَتَهُ وَ آتَانِی کَرَامَتَهُ.
ستایش خداى را، که مرا به قصد ولىّاش، و زیارت حجّتش موّفق نمود، و به حرم او وارد ساخت، و بهرهام را از زیارت بارگاهش، و فرود آمدن به کوى دور از انظارش، و آستانه تربتش، نکاست ستایش خداى را، که به محرومیّت از آنچه آرزو داشتم داغدارم نکرد، و آنچه را به آن امید داشتم از من بازنگرداند، و امیدم را در آنچه متوقّع بودم قطع نکرد، بلکه لباس عافیت را به وجودم پوشاند، و از نعمتش بهرهمند نمود، و از کرامتش به من عنایت فرمود
پس هرگاه وارد حرم شدى در برابر ضریح مقدّس بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَیْکُمْ أَئِمَّةَ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَادَةَ الْمُتَّقِینَ وَ کُبَرَاءَ الصِّدِّیقِینَ وَ أُمَرَاءَ الصَّالِحِینَ وَ قَادَةَ الْمُحْسِنِینَ وَ أَعْلامَ الْمُهْتَدِینَ وَ أَنْوَارَ الْعَارِفِینَ وَ وَرَثَةَ الْأَنْبِیَاءِ وَ صَفْوَةَ الْأَوْصِیَاءِ وَ شُمُوسَ الْأَتْقِیَاءِ وَ بُدُورَ الْخُلَفَاءِ وَ عِبَادَ الرَّحْمَنِ وَ شُرَکَاءَ الْقُرْآنِ وَ مَنْهَجَ الْإِیمَانِ وَ مَعَادِنَ الْحَقَائِقِ وَ شُفَعَاءَ الْخَلائِقِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ أَشْهَدُ أَنَّکُمْ أَبْوَابُ اللهِ وَ مَفَاتِیحُ رَحْمَتِهِ وَ مَقَالِیدُ مَغْفِرَتِهِ وَ سَحَائِبُ رِضْوَانِهِ وَ مَصَابِیحُ جِنَانِهِ وَ حَمَلَةُ فُرْقَانِهِ وَ خَزَنَةُ عِلْمِهِ وَ حَفَظَةُ سِرِّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْیِهِ وَ عِنْدَکُمْ أَمَانَاتُ النُّبُوَّةِ وَ وَدَائِعُ الرِّسَالَةِ أَنْتُمْ أُمَنَاءُ اللهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ وَ عِبَادُهُ وَ أَصْفِیَاؤُهُ وَ أَنْصَارُ تَوْحِیدِهِ وَ أَرْکَانُ تَمْجِیدِهِ وَ دُعَاتُهُ إِلَى کُتُبِهِ وَ حَرَسَةُ خَلائِقِهِ وَ حَفَظَةُ وَدَائِعِهِ لا یَسْبِقُکُمْ ثَنَاءُ الْمَلائِکَةِ فِی الْإِخْلاصِ وَ الْخُشُوعِ،
سلام بر شما پیشوایان مؤمنان، و سروران پرهیزگاران، و بزرگان صدّیقان، و امیران صالحان، و رهبران نیکوکاران، و نشانههاى راهیافتگان، و نورهاى عارفان، و وارثان پیامبران، و برگزیده جانشینان، و خورشیدهاى پرهیزگاران، و ماههاى کامل جانشینان، و بندگان رحمان، و شریکن قرآن، و راه ایمان، و سرچشمههاى حقایق، و شفیعان خلایق، و رحمت و برکات خدا بر شما باد، گواهى مىدهم که شمایید درگاههاى خدا، و کلیدهاى رحمتش، و وسائل آمرزشش، و ابرهاى خشنودىاش، و چراغهاى بهشتش و حاملان قرآنش، و خزانهداران علمش، و حافظان رازش، و فرودگاه وحىاش، و امانتهاى نبوّت، و سپردههاى رسالت نزد شماست، شمایید امینان خدا، و دوستان و بندگانش و برگزیدگانش و یاران توحیدش، و پایههاى تمجیدش، و خوانندگان به سوى کتابهایش، و پاسداران خلایقش، و نگهبانان و ودیعههایش، ثناى فرشتگان نسبت به خدا، در اخلاص و فروتنى از شما
وَ لا یُضَادُّکُمْ ذُو ابْتِهَالٍ وَ خُضُوعٍ أَنَّى وَ لَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتِی تَوَلَّى اللهُ رِیَاضَتَهَا بِالْخَوْفِ وَ الرَّجَاءِ وَ جَعَلَهَا أَوْعِیَةً لِلشُّکْرِ وَ الثَّنَاءِ وَ آمَنَهَا مِنْ عَوَارِضِ الْغَفْلَةِ وَ صَفَّاهَا مِنْ سُوءِ [شَوَاغِلِ] الْفَتْرَةِ بَلْ یَتَقَرَّبُ أَهْلُ السَّمَاءِ بِحُبِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ تَوَاتُرِ الْبُکَاءِ عَلَى مُصَابِکُمْ وَ الاسْتِغْفَارِ لِشِیعَتِکُمْ وَ مُحِبِّیکُمْ فَأَنَا أُشْهِدُ اللهَ خَالِقِی وَ أُشْهِدُ مَلائِکَتَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ أُشْهِدُکُمْ یَا مَوَالِیَّ أَنِّی مُؤْمِنٌ بِوِلایَتِکُمْ [بِوَلایَتِکُمْ] مُعْتَقِدٌ لِإِمَامَتِکُمْ مُقِرٌّ بِخِلافَتِکُمْ عَارِفٌ بِمَنْزِلَتِکُمْ مُوقِنٌ بِعِصْمَتِکُمْ خَاضِعٌ لِوِلایَتِکُمْ،
پیشى نگیرد، و صاحب زارى و فروتنى با شما ضدّیت ننماید، از کجا توانند؟ و حال آنکه براى شما دلهایى است، که خدا عهدهدار تهذیب آنها با بیم و امید شده است، و آنها را ظرفهایى براى شکر و ثنا قرار داد، و از عارضههاى غفلت ایمن نموده، و از بدى سستى تصفیه کرده است، بلکه اهل آسمانها به خدا تقرّب مىجویند، به دوستى شما، و به بیزارى از دشمنانتان، و پىدرپى گریستن به مصیبتهایتان، و آمرزشخواهى براى شیعیان، و دوستانتان، من گواه مىگیرم خدا را که آفریننده من است، و گواه مىگیرم فرشتگان و پیامبران را، و گواه مىگیرم شما را اى سرپرستان من، که من به ولایت شما مؤمنم، و به امامت شما معتقدم، و به خلافت شما اقرار دارم، و به مقام شما عارفم، و به معصومبودنتان یقین دارم، نسبت به ولایت شما فروتنم
مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ عَالِمٌ بِأَنَّ اللهَ قَدْ طَهَّرَکُمْ مِنَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ مِنْ کُلِّ رِیبَةٍ وَ نَجَاسَةٍ وَ دَنِیَّةٍ وَ رَجَاسَةٍ وَ مَنَحَکُمْ رَایَةَ الْحَقِّ الَّتِی مَنْ تَقَدَّمَهَا ضَلَّ وَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا زَلَّ وَ فَرَضَ طَاعَتَکُمْ عَلَى کُلِّ أَسْوَدَ وَ أَبْیَضَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکُمْ قَدْ وَفَیْتُمْ بِعَهْدِ اللهِ وَ ذِمَّتِهِ وَ بِکُلِّ مَا اشْتَرَطَ [اشْتَرَطَهُ] عَلَیْکُمْ فِی کِتَابِهِ وَ دَعَوْتُمْ إِلَى سَبِیلِهِ وَ أَنْفَذْتُمْ طَاقَتَکُمْ فِی مَرْضَاتِهِ وَ حَمَلْتُمُ الْخَلائِقَ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ وَ مَسَالِکِ الرِّسَالَةِ وَ سِرْتُمْ فِیهِ بِسِیرَةِ الْأَنْبِیَاءِ وَ مَذَاهِبِ الْأَوْصِیَاءِ فَلَمْ یُطَعْ لَکُمْ أَمْرٌ وَ لَمْ تُصْغَ إِلَیْکُمْ أُذُنٌ فَصَلَوَاتُ اللهِ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ.
به دوستى شما، و بیزارى از دشمنانتان، به سوى خدا تقرّب مىجویم، آگاهم به اینکه خدا شما را پاک کرده از زشتیهاى آشکار و پنهان، و از هر شک و دودلى، و آلودگى و پستى و پلیدى، و به شما عطا کرده پرچم حقّى را که هرکه بر آن پیشى جسته گمراه شده است، و هرکه از آن عقب مانده، لغزیده است، و طاعت شما را بر هر سیاه و سپیدى واجب نموده است، و گواهى مىدهم که شما به عهد و پیمان خدا و به هر چه در کتابش بر شما شرط کرده بود وفا کردید، و به راه خدا خواندید، و نیروى خود را در خشنودىاش صرف نمودید، و خلایق را بر طریق نبوّت، و راههاى رسالت واداشتید، و در این راه به روش پیامبران، و روشهاى جانشینان قدم برداشتید، اما فرمانى از شما پیروى نشد، و گوشى در برابر سخنان شما براى گوشدادن قرار نگرفت، دوردهاى خدا بر ارواح و اجسادتان
پس خود را به قبر منوّر مىچسبانى و مىگویى:
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا حُجَّةَ اللهِ لَقَدْ أُرْضِعْتَ بِثَدْیِ الْإِیمَانِ وَ فُطِمْتَ بِنُورِ الْإِسْلامِ وَ غُذِّیتَ بِبَرْدِ الْیَقِینِ وَ أُلْبِسْتَ حُلَلَ الْعِصْمَةِ وَ اصْطُفِیتَ وَ وُرِّثْتَ عِلْمَ الْکِتَابِ وَ لُقِّنْتَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ أُوضِحَ بِمَکَانِکَ مَعَارِفُ التَّنْزِیلِ وَ غَوَامِضُ التَّأْوِیلِ وَ سُلِّمَتْ إِلَیْکَ رَایَةُ الْحَقِّ وَ کُلِّفْتَ هِدَایَةَ الْخَلْقِ وَ نُبِذَ إِلَیْکَ عَهْدُ الْإِمَامَةِ وَ أُلْزِمْتَ حِفْظَ الشَّرِیعَةِ وَ أَشْهَدُ یَا مَوْلایَ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِشَرَائِطِ الْوَصِیَّةِ وَ قَضَیْتَ مَا لَزِمَکَ مِنْ حَدِّ الطَّاعَةِ وَ نَهَضْتَ بِأَعْبَاءِ الْإِمَامَةِ وَ احْتَذَیْتَ مِثَالَ النُّبُوَّةِ فِی الصَّبْرِ وَ الاجْتِهَادِ وَ النَّصِیحَةِ لِلْعِبَادِ وَ کَظْمِ الْغَیْظِ وَ الْعَفْوِ عَنِ النَّاسِ وَ عَزَمْتَ عَلَى الْعَدْلِ فِی الْبَرِیَّةِ وَ النَّصَفَةِ فِی الْقَضِیَّةِ وَ وَکَّدْتَ الْحُجَجَ عَلَى الْأُمَّةِ بِالدَّلائِلِ الصَّادِقَةِ وَ الشَّرِیعَةِ النَّاطِقَةِ،
پدر و مادرم به فدایت اى حجّت خدا، تو از سینه ایمان شیر داده شدى، و به نور اسلام از شیر بازت داشتند، و با خنکاى یقین تغذیه شدى، و جامههاى عصمت به تو پوشانده شد، و علم کتاب را وارث گشتى، و به جداسازى حق و باطل تلقین شدى، و با منزلتت معارف قرآن، و مشکلات تأویل روشن شد، و پرچم حق تسلیم تو گشت، و هدایت بندگان به تو تکلیف شد، و عهد امامت، در اختیار تو قرار گرفت، و به حفظ شریعت ملزم شدى، و گواهى مىدهم اى مولایم که تو به شرایط وصیت وفا کردى، و از حدّ اطاعت، آنچه را تکلیف داشتى انجام دادى، و به مسئولیتهاى سنگین امامت قیام نمودى، و به مقام نبوّت اقتدا کردى، در صبر و کوشش و خیرخواهى نسبت به بندگان و فروخوردن خشم و گذشت از مردم و بر عدالت در میان مردم و انصاف در قضاوت مصمّم شدى، و حجّتها را بر امّت استوار ساختى با دلایل صادقانه، و شریعت گویا
وَ دَعَوْتَ إِلَى اللهِ بِالْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ فَمَنَعْتَ مِنْ تَقْوِیمِ الزَّیْغِ وَ سَدِّ الثُّلَمِ وَ إِصْلاحِ الْفَاسِدِ وَ کَسْرِ الْمُعَانِدِ وَ إِحْیَاءِ السُّنَنِ وَ إِمَاتَةِ الْبِدَعِ حَتَّى فَارَقْتَ الدُّنْیَا وَ أَنْتَ شَهِیدٌ وَ لَقِیتَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَنْتَ حَمِیدٌ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکَ تَتَرَادَفُ وَ تَزِیدُ.
و با حکمت رسا، و پند نیکو دعوت به خدا کردى، اما بازداشته شدى از راستکردن کجیها، و گرفتن رخنهها، و اصلاح تباهى، و شکستن دشمن، و زندهنمودن سنّتها، و می‌راندن بدعتها، تا از دنیا جدا شدى درحالىکه شهید بودى، و رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) را ملاقات نمودى درحالىکه ستوده بودى، درودهاى خدا بر تو، پیاپى شود، و افزون گردد
سپس به طرف پایین پاى مبارک برو و بگو:
یَا سَادَتِی یَا آلَ رَسُولِ اللهِ إِنِّی بِکُمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ جَلَّ وَ عَلا بِالْخِلافِ عَلَى الَّذِینَ غَدَرُوا بِکُمْ وَ نَکَثُوا بَیْعَتَکُمْ وَ جَحَدُوا وِلایَتَکُمْ وَ أَنْکَرُوا مَنْزِلَتَکُمْ وَ خَلَعُوا رِبْقَةَ طَاعَتِکُمْ وَ هَجَرُوا أَسْبَابَ مَوَدَّتِکُمْ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى فَرَاعِنَتِهِمْ بِالْبَرَاءَةِ مِنْکُمْ وَ الْإِعْرَاضِ عَنْکُمْ وَ مَنَعُوکُمْ مِنْ إِقَامَةِ الْحُدُودِ وَ اسْتِیصَالِ الْجُحُودِ وَ شَعْبِ الصَّدْعِ وَ لَمِّ الشَّعَثِ وَ سَدِّ الْخَلَلِ وَ تَثْقِیفِ الْأَوَدِ وَ إِمْضَاءِ الْأَحْکَامِ وَ تَهْذِیبِ الْإِسْلامِ وَ قَمْعِ الْآثَامِ وَ أَرْهَجُوا عَلَیْکُمْ نَقْعَ الْحُرُوبِ وَ الْفِتَنِ وَ أَنْحَوْا عَلَیْکُمْ سُیُوفَ الْأَحْقَاد وَ هَتَکُوا مِنْکُمُ السُّتُورَ وَ ابْتَاعُوا بِخُمْسِکُمُ الْخُمُورَ وَ صَرَفُوا صَدَقَاتِ الْمَسَاکِینِ إِلَى الْمُضْحِکِینَ وَ السَّاخِرِینَ وَ ذَلِکَ بِمَا طَرَّقَتْ لَهُمُ الْفَسَقَةُ الْغُوَاةُ،
اى سروران من، اى خاندان رسول خدا، به وسیله شما به خداى جلّ و علا تقرّب مىجویم، با مخالفت کردن با آنانکه به شما خیانت کردند، و پیمان شما را شکستند، و ولایت و منزلت شما را منکر شدند، و کمند طاعت شما را از وجود خود برکندند، و وسایل دوستى شما را ترک نمودند، و به فرعونهایشان با بیزارى و روىگردانى از شما، نزدیک شدند، و شما را از اقامه حدود، و ریشهکن کردن انکارها، و پرکردن شکاف، و جمع کردن پراکندگى، و بستن رخنهها، و صاف کردن کجیها، و اجراى احکام، و بىپیرایه ساختن اسلام، و قلعوقمع کردن گناهان بازداشتید، و بر ضدّ شما برانگیختند گردوغبار جنگها و آشوبها را، و شمشیرهاى کینه را بر شما زدند، و پردههاى حرمت شما را دریدند، و با خمس شما شرابها خریدند، و حقوق بیچارگان را در امر دلقکها و مسخرهپیشگان خرج کردند، و این امور به خاطر این بود که براى آنان راه باز کردند بدکاران گمراه
وَ الْحَسَدَةُ الْبُغَاةُ أَهْلُ النَّکْثِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخِلافِ وَ الْمَکْرِ وَ الْقُلُوبِ الْمُنْتِنَةِ مِنْ قَذَرِ الشِّرْکِ وَ الْأَجْسَادِ الْمُشْحَنَةِ مِنْ دَرَنِ الْکُفْرِ الَّذِینَ أَضَبُّوا عَلَى النِّفَاقِ وَ أَکَبُّوا عَلَى عَلائِقِ الشِّقَاقِ فَلَمَّا مَضَى الْمُصْطَفَى صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اخْتَطَفُوا الْغِرَّةَ وَ انْتَهَزُوا الْفُرْصَةَ وَ انْتَهَکُوا الْحُرْمَةَ وَ غَادَرُوهُ عَلَى فِرَاشِ الْوَفَاةِ وَ أَسْرَعُوا لِنَقْضِ الْبَیْعَةِ وَ مُخَالَفَةِ الْمَوَاثِیقِ الْمُؤَکَّدَةِ وَ خِیَانَةِ الْأَمَانَةِ الْمَعْرُوضَةِ عَلَى الْجِبَالِ الرَّاسِیَةِ وَ أَبَتْ أَنْ تَحْمِلَهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنْسَانُ الظَّلُومُ الْجَهُولُ ذُو الشِّقَاقِ وَ الْعِزَّةِ بِالْآثَامِ الْمُولِمَةِ وَ الْأَنَفَةِ عَنِ الانْقِیَادِ لِحَمِیدِ الْعَاقِبَةِ،
و حسودان متجاوز، اهل پیمانشکنى و خیانت و خلافکارى و نیرنگ، و دلهاى بویافته از آلودگى بتپرستى، و بدنهاى انباشه از چرک کفر، آنانکه سخت به نفاق چسبیدند، و به رشتههاى تفرقه روى آورند، زمانى که مصطفى (درود خدا بر او و خاندانش) درگذشت، غفلگیرى را ربودند، و فرصت را غنیمت شمردند، و پرده حرمت را دریدند، و او را در کمال بىوفایى بر بستر مرگ وانهادند، و شتافتند، براى شکستن بیعت، و مخالفت پیمانهاى محکم تأکیدشده، و خیانت نسبت به امانتى که به کوهها استوار پا برجا عرضه شده بود، و آنها از اینکه آن را حمل کنند، خوددارى کردند، و آن را حمل کرد انسان به غایت ستمکار، و به شدت نادان، صاحب شکاف افکنى و مباهات به گناهان دردناک، و گردن فراز از گردن نهادن براى دستیابى به عاقبتى ستوده
فَحُشِرَ سِفْلَةُ الْأَعْرَابِ وَ بَقَایَا الْأَحْزَابِ إِلَى دَارِ النُّبُوَّةِ وَ الرِّسَالَةِ وَ مَهْبِطِ الْوَحْیِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ مُسْتَقَرِّ سُلْطَانِ الْوِلایَةِ وَ مَعْدِنِ الْوَصِیَّةِ وَ الْخِلافَةِ وَ الْإِمَامَةِ حَتَّى نَقَضُوا عَهْدَ الْمُصْطَفَى فِی أَخِیهِ عَلَمِ الْهُدَى وَ الْمُبَیِّنِ طَرِیقَ النَّجَاةِ مِنْ طُرُقِ الرَّدَى وَ جَرَحُوا کَبِدَ خَیْرِ الْوَرَى فِی ظُلْمِ ابْنَتِهِ وَ اضْطِهَادِ حَبِیبَتِهِ وَ اهْتِضَامِ عَزِیزَتِهِ بَضْعَةِ لَحْمِهِ وَ فِلْذَةِ کَبِدِهِ وَ خَذَلُوا بَعْلَهَا وَ صَغَّرُوا قَدْرَهُ وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَهُ وَ قَطَعُوا رَحِمَهُ وَ أَنْکَرُوا أُخُوَّتَهُ وَ هَجَرُوا مَوَدَّتَهُ وَ نَقَضُوا طَاعَتَهُ وَ جَحَدُوا وِلایَتَهُ،
پس گرد آورده شدند فرومایگان اعراب، و و باقىمانده دستههاى کافر، به درخانه نبوّت و رسالت، و فرودگاه وحى و فرشتگان، و قرارگاه سلطنت ولایت، و معدن وصیت و خلافت و امامت، تا آنکه شکستند پیمان مصطفى را در حقّ برادرش، پرچم هدایت، و بیانکنند راه هدایت از راههاى هلاکت، و حریحهدار کردند جگر بهترین خلق را، در ستم به دخترش، و لگدکوب کردن محبوبش، و غصب کردن حق عزیزش، پاره تنش، و جگرگوشهاش، و شوهرش را واگذاشتند، و مقامش را کوچک شمردند، و حرامهایش را حلال کردند، و رحمش را قطع نمودند، و برادرىاش را انکار کردند و دوستىاش را ترک گفتند، و اطاعتش را شکستند، و ولایتش را منکر شدند
وَ أَطْمَعُوا [أَطْعَمُوا] الْعَبِیدَ فِی خِلافَتِهِ وَ قَادُوهُ إِلَى بَیْعَتِهِمْ مُصْلِتَةً سُیُوفَهَا مُقْذِعَةً [مُشْرِعَةً] أَسِنَّتَهَا وَ هُوَ سَاخِطُ الْقَلْبِ هَائِجُ الْغَضَبِ شَدِیدُ الصَّبْرِ کَاظِمُ الْغَیْظِ یَدْعُونَهُ إِلَى بَیْعَتِهِمُ الَّتِی عَمَّ شُومُهَا الْإِسْلامَ وَ زَرَعَتْ فِی قُلُوبِ أَهْلِهَا الْآثَامَ وَ عَقَّتْ [وَ عَنَّفَتْ] سَلْمَانَهَا وَ طَرَدَتْ مِقْدَادَهَا وَ نَفَتْ جُنْدُبَهَا وَ فَتَقَتْ بَطْنَ عَمَّارِهَا وَ حَرَّفَتِ الْقُرْآنَ وَ بَدَّلَتِ الْأَحْکَامَ وَ غَیَّرَتِ الْمَقَامَ وَ أَبَاحَتِ الْخُمُسَ لِلطُّلَقَاءِ وَ سَلَّطَتْ أَوْلادَ اللُّعَنَاءِ عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ خَلَّطَتِ الْحَلالَ بِالْحَرَامِ وَ اسْتَخَفَّتْ بِالْإِیمَانِ وَ الْإِسْلامِ وَ هَدَمَتِ الْکَعْبَةَ،
و بردگان را در خلافت او به طمع انداختند، و او را به طرف بیعتشان کشاندند، با شمشیرهاى برکشیده بیعتگران ناحق، و سرنیزههاى برهنه عمّال حکومت، درحالىکه او خشمگیندل، خروشیده غضب، سخت شکیب، و فروبرنده خشم خود بود، او را دعوت مىکردند به بیعتشان، که شومى آن اسلام را فرا گرفت، و در دل اهل آن تخم گناهان را کاشت، و با سلمانش نامهربانى کرد، و مقدادش را طرد گفت و ابوذرش را به عرصه تبعید برد، و سینه عمّارش را شکافت، و مفاهیم قرآن را تحریف کرد، و احکام الهى را به احکامى دیگر تبدیل نمود، و مقام را دگرگون ساخت، و خمس را براى آزادشدگان فتح مکه مباح کرد، و اولاد لعنتشدگان را بر نوامیس و خون مردم مسلّط نمود، و حلال را با حرام مخلوط کرد، و ایمان و اسلام را سبک شمرد، و کعبه را ویران کرد
وَ أَغَارَتْ عَلَى دَارِ الْهِجْرَةِ یَوْمَ الْحَرَّةِ وَ أَبْرَزَتْ بَنَاتِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ لِلنَّکَالِ وَ السَّوْرَةِ [وَ السَّوْءَةِ] وَ أَلْبَسَتْهُنَّ ثَوْبَ الْعَارِ وَ الْفَضِیحَةِ وَ رَخَّصَتْ لِأَهْلِ الشُّبْهَةِ فِی قَتْلِ أَهْلِ بَیْتِ الصَّفْوَةِ وَ إِبَادَةِ نَسْلِهِ وَ اسْتِیصَالِ شَأْفَتِهِ وَ سَبْیِ حَرَمِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ وَ کَسْرِ مِنْبَرِهِ وَ قَلْبِ مَفْخَرِهِ وَ إِخْفَاءِ دِینِهِ وَ قَطْعِ ذِکْرِهِ یَا مَوَالِیَّ فَلَوْ عَایَنَکُمُ الْمُصْطَفَى وَ سِهَامُ الْأُمَّةِ مُغْرَقَةٌ فِی أَکْبَادِکُمْ وَ رِمَاحُهُمْ مُشْرَعَةٌ فِی نُحُورِکُمْ وَ سُیُوفُهَا مُولَغَةٌ [مُولَعَةٌ] فِی دِمَائِکُمْ یَشْفِی أَبْنَاءُ الْعَوَاهِرِ غَلِیلَ الْفِسْقِ مِنْ وَرَعِکُمْ وَ غَیْظَ الْکُفْرِ مِنْ إِیمَانِکُمْ،
و غارتگرانه بر خانه هجرت روز حادثه جرّه حمله برد، و دختران مهاجران و انصار را، براى شکنجه سخت، و بىداد سنگین از پرده بیرون کشید، و جامه ننگ و رسوایى بر آنان پوشاند، و به اهل شبهه اجازه و آزادى داد، براى کشتن اهل بیت برگزیده پیامبر، و نابود کردن نسلش، و ریشهکن کردن بیخوبنش، و اسیر کردن حرمش، و به قتل رساندن یاورانش، و شکستن منبرش، و وارونه نمودن مایه فخرش، و پنهان کردن دینش، و از میان بردن نامش!! اى سروران من، چه حالى داشت محمّد مصطفى اگر شما را مىدید درحالىکه تیرهاى ملت، در جگرهاى شما فرو رفته، و نیزههایشان در گلوهاى شما قرار گرفته و شمشیرهاى خونآشامشان در خون شما نشسته بود، زنازادگان تشنگى شدید خود را به تبهکارى از پرواى شما، و خشم بسیار سخت کفر خود را از ایمان شما فرو مىنشانند
وَ أَنْتُمْ بَیْنَ صَرِیعٍ فِی الْمِحْرَابِ قَدْ فَلَقَ السَّیْفُ هَامَتَهُ وَ شَهِیدٍ فَوْقَ الْجَنَازَةِ قَدْ شُکَّتْ أَکْفَانُهُ بِالسِّهَامِ [شُبِّکَتْ بِالسِّهَامِ أَکْفَانُهُ] وَ قَتِیلٍ بِالْعَرَاءِ قَدْ رُفِعَ فَوْقَ الْقَنَاةِ رَأْسُهُ وَ مُکَبَّلٍ فِی السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِیدِ أَعْضَاؤُهُ وَ مَسْمُومٍ قَدْ قُطِّعَتْ [قُطِعَتْ] بِجُرَعِ السَّمِّ أَمْعَاؤُهُ وَ شَمْلُکُمْ [شَمَلَکُمْ] عَبَادِیدُ تُفْنِیهِمُ الْعَبِیدُ وَ أَبْنَاءُ الْعَبِیدِ فَهَلِ الْمِحَنُ یَا سَادَتِی اِلّا الَّتِی لَزِمَتْکُمْ وَ الْمَصَائِبُ اِلّا الَّتِی عَمَّتْکُمْ وَ الْفَجَائِعُ اِلّا الَّتِی خَصَّتْکُمْ وَ الْقَوَارِعُ اِلّا الَّتِی طَرَقَتْکُمْ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
و شما بودید بین: به خاک افتاده در محرابى، که شمشیر تارک سرش را شکافته بود، و شهید بالاى تابوت که کفنش با تیرهایى سوراخسوراخ شده بود، و کشته در بیابان افتاده که سرش بالاى نیزهها رفته بود، و بکند و زنجیر کشیده شده در زندان، که با آهن اعضایش کوفته شده بود، و مسمومى که با جرعههاى سمّ مهلک، رودههایش، پارهپاره گشته، و جمع شما در این سو و آن سو پراکنده شده، بردگان و بردهزادگان آنها را نابود مىکردند، پس اى سروان من آیا محنتها غیر آن است که ملازم شما شد، و مصایب جز آن است که شما را فرا گرفت، و فاجعهها جز آن است که اختصاص به شما یافت، و حوادث کوبنده جز آن است که شما را کوبید؟! درود خدا بر شما و بر ارواح و پیکرهایتان، و رحمت و برکات خدا بر شما
پس از این، قبر منوّر را ببوس، و بگو:
بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی یَا آلَ الْمُصْطَفَى إِنَّا لا نَمْلِکُ اِلّا أَنْ نَطُوفَ حَوْلَ مَشَاهِدِکُمْ وَ نُعَزِّیَ فِیهَا أَرْوَاحَکُمْ عَلَى هَذِهِ الْمَصَائِبِ الْعَظِیمَةِ الْحَالَّةِ بِفِنَائِکُمْ وَ الرَّزَایَا الْجَلِیلَةِ النَّازِلَةِ بِسَاحَتِکُمُ الَّتِی أَثْبَتَتْ فِی قُلُوبِ شِیعَتِکُمُ الْقُرُوحَ وَ أَوْرَثَتْ أَکْبَادَهُمُ الْجُرُوحَ وَ زَرَعَتْ فِی صُدُورِهِمُ الْغُصَصَ فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللهَ أَنَّا قَدْ شَارَکْنَا أَوْلِیَاءَکُمْ وَ أَنْصَارَکُمُ الْمُتَقَدِّمِینَ فِی إِرَاقَةِ دِمَاءِ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ قَتَلَةِ أَبِی عَبْدِ اللهِ سَیِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیْهِ السَّلامُ یَوْمَ کَرْبَلاءَ بِالنِّیَّاتِ وَ الْقُلُوبِ وَ التَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ تِلْکَ الْمَوَاقِفِ الَّتِی حَضَرُوا لِنُصْرَتِکُمْ وَ عَلَیْکُمْ مِنَّا السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
پدر و مادرم فداى شما اى خاندان مصطفى، در دست ما چیزى نیست، جز اینکه پیرامون زیارتگاههاى شما طواف کنیم، و به ارواح شما در آن زیارتگاهها تسلیت گوییم، بر این مصیبتهاى بزرگى که به آستان شما دررسید، و پیشآمدهاى گرانى که به ساحت شما فرود آمد، که در قلوب شیعیانتان زخمها ثبت کرد، و در جگرهایشان جراحتها به ارث گذاشت، و در سینههایشان غصهها کاشت، پس ما خدا را گواه مىگیریم بر اینکه در حقیقت شرکت نمودیم با دوستان و یاران گذشته شما، در ریختن خون پیمانشکنان، و متجاوزان، و بیرونرفتگان از دین، و کشندگان ابى عبد الله، سرور جوانان اهل بهشت (درود بر او) در روز کربلا، به وسیله نیّتها و دلهایمان، و تأسف بر از دست رفتن موقعیّتهایى که آنان براى یارى شما حاضر شدند، سلام و رحمت و برکات خدا از سوى ما بر شما باد
سپس قبر شریف را بین خود و قبله قرار بده و بگو:
اللهُمَّ یَا ذَا الْقُدْرَةِ الَّتِی صَدَرَ عَنْهَا الْعَالَمُ مُکَوَّنا مَبْرُوءا عَلَیْهَا مَفْطُورا تَحْتَ ظِلِّ الْعَظَمَةِ فَنَطَقَتْ شَوَاهِدُ صُنْعِکَ فِیهِ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللهُ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ مُکَوِّنُهُ وَ بَارِئُهُ وَ فَاطِرُهُ ابْتَدَعْتَهُ لا مِنْ شَیْءٍ وَ لا عَلَى شَیْءٍ وَ لا فِی شَیْءٍ وَ لا لِوَحْشَةٍ دَخَلَتْ عَلَیْکَ إِذْ لا غَیْرُکَ وَ لا حَاجَةٍ بَدَتْ لَکَ فِی تَکْوِینِهِ وَ لا لاسْتِعَانَةٍ مِنْکَ عَلَى الْخَلْقِ [مَا تَخْلُقُ] بَعْدَهُ بَلْ أَنْشَأْتَهُ لِیَکُونَ دَلِیلا عَلَیْکَ بِأَنَّکَ بَائِنٌ مِنَ الصُّنْعِ فَلا یُطِیقُ الْمُنْصِفُ لِعَقْلِهِ إِنْکَارَکَ وَ الْمَوْسُومُ بِصِحَّةِ الْمَعْرِفَةِ جُحُودَکَ أَسْأَلُکَ بِشَرَفِ الْإِخْلاصِ فِی تَوْحِیدِکَ،
خدایا اى صاحب قدرتى که جهان از آن قدرت هستى یافت، و بر آن قدرت بدون عیب پدید آورده شد، و در زیر سایه عظمت آفریده گشت، شواهد آفرینشت در آن گویا شد، بر اینکه تویى خدا، معبودى جز تو نیست، پدیدآوردندهاش، و آفرینندهاش و خلقکنندهاش، جهان را پدید آوردى، نه از چیزى، و نه بر روى چیزى، و نه در چیزى، و نه به خاطر ترسى که بر تو وارد شده باشد، آنگاه که غیر از تو نبود، و نه به خاطر نیازى که در آفرینشش براى تو پیدا شده باشد، و نه براى اینکه پس از آفرینش جهان، به آن استعانت جویى، بلکه آن را به وجود آوردى تا راهنمایى بر تو باشد، به اینکه تو از ساختمان آفرینش جدایى، پس انصافدهنده به عقلش، طاقت انکار تو را نمىآورد، و موسوم به سلامت معرفت تاب باور نکردن تو را ندارد، از تو مىخواهم، به شرف اخلاص در یکتاپرستىات
وَ حُرْمَةِ التَّعَلُّقِ بِکِتَابِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ وَ بِکْرِ حُجَّتِکَ وَ لِسَانِ قُدْرَتِکَ وَ الْخَلِیفَةِ فِی بَسِیطَتِکَ وَ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَالِصِ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْفَاحِصِ عَنْ مَعْرِفَتِکَ وَ الْغَائِصِ الْمَأْمُونِ عَلَى مَکْنُونِ سَرِیرَتِکَ بِمَا أَوْلَیْتَهُ مِنْ نِعْمَتِکَ بِمَعُونَتِکَ وَ عَلَى مَنْ بَیْنَهُمَا مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُکَرَّمِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ أَنْ تَهَبَنِی لِإِمَامِی هَذَا.
و حرمت علاقمندى به کتابت، و اهل بیت پیامبرت، اینکه درود فرستى بر آدم، پدیده آفرینشت، و اول حجتت، و زبان قدرتت، و جانشین در زمین پهناورت، و بر محمّد زبده برگزیدگانت، و کاوشگر معرفتت، و آن شناور امین بر راز پنهانت، به آنچه سزاوارش نمودى از نعمتت به یارى خویش، و بر آنانى که بین آدم و محمّد بودند، از پیامبران، و اکرامشدگان، و راستىپیشهگان، و اینکه مرا به این پیشوایم ببخشى
پس پهلوى روى خود را بر ضریح مبارک بگذار و بگو:
اللهُمَّ بِمَحَلِّ هَذَا السَّیِّدِ مِنْ طَاعَتِکَ وَ بِمَنْزِلَتِهِ عِنْدَکَ لا تُمِتْنِی فُجَاءَةً وَ لا تَحْرِمْنِی تَوْبَةً وَ ارْزُقْنِی الْوَرَعَ عَنْ مَحَارِمِکَ دِینا وَ دُنْیَا وَ اشْغَلْنِی بِالْآخِرَةِ عَنْ طَلَبِ الْأُولَى وَ وَفِّقْنِی لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى وَ جَنِّبْنِی اتِّبَاعَ الْهَوَى وَ الاغْتِرَارَ بِالْأَبَاطِیلِ وَ الْمُنَى اللهُمَّ اجْعَلِ السَّدَادَ فِی قَوْلِی وَ الصَّوَابَ فِی فِعْلِی وَ الصِّدْقَ وَ الْوَفَاءَ فِی ضَمَانِی وَ وَعْدِی وَ الْحِفْظَ وَ الْإِینَاسَ مَقْرُونَیْنِ بِعَهْدِی وَ وَعْدِی وَ الْبِرَّ وَ الْإِحْسَانَ مِنْ شَأْنِی وَ خُلُقِی وَ اجْعَلِ السَّلامَةَ لِی شَامِلَةً وَ الْعَافِیَةَ بِی مُحِیطَةً مُلْتَفَّةً وَ لَطِیفَ صُنْعِکَ وَ عَوْنِکَ مَصْرُوفا إِلَیَّ وَ حُسْنَ تَوْفِیقِکَ وَ یُسْرِکَ مَوْفُورا عَلَیَّ وَ أَحْیِنِی یَا رَبِّ سَعِیدا،
خدایا به جایگاه این آقا، بر طاعتت، و به مقامش در پیشگاهت، مرا ناگهان نمی‌ران، و از توبه محرومم مساز، و پرهیز از حرامهایت را چه دینى و چه دنیایى نصیبم فرما، و از طلب دنیا، به آخرت مشغولم نما، و به آنچه دوست دارى و خشنودى موفقم بدار، و از پیروى هوا، و فریبخوردن به امور باطل و آرزو برکنارم دار. خدایا قرار ده در گفتارم استوارى، و در کردارم درستى،، و در پیمان و وعدهام راستى و وفا و حفظ و انسگیرى را مقرون به پیمان و وعدهام، و نیکى و احسان را در شمار رفتار و اخلاقم، و قرار ده سلامتى را برایم فراگیر، و عافیت را بر من احاطه کننده و پیچیده، و رفتار لطیفت، و یارىات را متوجه من، و حسن توفیقت و آسانىات را بر من کامل شده، و زندهام بدار پروردگارا خوشبخت
وَ تَوَفَّنِی شَهِیدا وَ طَهِّرْنِی لِلْمَوْتِ وَ مَا بَعْدَهُ اللهُمَّ وَ اجْعَلِ الصِّحَّةَ وَ النُّورَ فِی سَمْعِی وَ بَصَرِی وَ الْجِدَةَ وَ الْخَیْرَ فِی طُرُقِی وَ الْهُدَى وَ الْبَصِیرَةَ فِی دِینِی وَ مَذْهَبِی وَ الْمِیزَانَ أَبَدا نَصْبَ عَیْنِی وَ الذِّکْرَ وَ الْمَوْعِظَةَ شِعَارِی وَ دِثَارِی وَ الْفِکْرَةَ وَ الْعِبْرَةَ أُنْسِی وَ عِمَادِی وَ مَکِّنِ الْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ اجْعَلْهُ أَوْثَقَ الْأَشْیَاءِ فِی نَفْسِی وَ اغْلِبْهُ عَلَى رَأْیِی وَ عَزْمِی وَ اجْعَلِ الْإِرْشَادَ فِی عَمَلِی وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِکَ مِهَادِی وَ سَنَدِی وَ الرِّضَا بِقَضَائِکَ وَ قَدَرِکَ أَقْصَى عَزْمِی وَ نِهَایَتِی وَ أَبْعَدَ هَمِّی وَ غَایَتِی حَتَّى لا أَتَّقِیَ أَحَدا مِنْ خَلْقِکَ بِدِینِی وَ لا أَطْلُبَ بِهِ غَیْرَ آخِرَتِی وَ لا أَسْتَدْعِیَ مِنْهُ إِطْرَائِی وَ مَدْحِی وَ اجْعَلْ خَیْرَ الْعَوَاقِبِ عَاقِبَتِی،
و بمیرانم شهید، و براى مرگ و پس از آن پاکم فرما. خدایا قرار بده سلامت و نور را در گوشم و دیدهام، و منفعت و خیر را در راههایم، و هدایت و بصیرت را در دین و آیینم، و میزان حق را همیشه در برابر چشم، و ذکر و پند را شعارم و جامه باطنم، و فکر و عبرتگرفتن را انیس و تکیهگاهم، و جاىگیر فرما یقین را در دلم، و آن را قرار ده استوار‌ترین چیزها در نهادم، و چیره کن آن را بر رأى و تصمیم، و قرار ده ارشاد را در کردارم، و تسلیم شدن به امرت را بستر و پشتوانهام، و راضى بودن به قضا و قدرت را، آخرین کرانه تصمیم و نهایتم، و دور‌ترین اندیشه و هدفم، تا از احدى از بندگانت در امر دینم ملاحظه نکنم، و به آن جز آخرتم را نجویم، و از آن ثناگویى و تعریف را نجویم، و قرار ده بهترین عاقبتها را عاقبت من
وَ خَیْرَ الْمَصَایِرِ مَصِیرِی وَ أَنْعَمَ الْعَیْشِ عَیْشِی وَ أَفْضَلَ الْهُدَى هُدَایَ وَ أَوْفَرَ الْحُظُوظِ حَظِّی وَ أَجْزَلَ الْأَقْسَامِ قِسْمِی وَ نَصِیبِی وَ کُنْ لِی یَا رَبِّ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَلِیّا وَ إِلَى کُلِّ خَیْرٍ دَلِیلا وَ قَائِدا وَ مِنْ کُلِّ بَاغٍ وَ حَسُودٍ ظَهِیرا وَ مَانِعا اللهُمَّ بِکَ اعْتِدَادِی وَ عِصْمَتِی وَ ثِقَتِی وَ تَوْفِیقِی وَ حَوْلِی وَ قُوَّتِی وَ لَکَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی وَ فِی قَبْضَتِکَ سُکُونِی وَ حَرَکَتِی وَ إِنَّ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقَى اسْتِمْسَاکِی وَ وُصْلَتِی وَ عَلَیْکَ فِی الْأُمُورِ کُلِّهَا اعْتِمَادِی وَ تَوَکُّلِی وَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ وَ مَسِّ سَقَرَ نَجَاتِی وَ خَلاصِی وَ فِی دَارِ أَمْنِکَ وَ کَرَامَتِکَ مَثْوَایَ وَ مُنْقَلَبِی وَ عَلَى أَیْدِی سَادَتِی وَ مَوَالِیَّ آلِ الْمُصْطَفَى فَوْزِی وَ فَرَجِی اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ مَا وَلَدَا وَ أَهْلِ بَیْتِی وَ جِیرَانِی وَ لِکُلِّ مَنْ قَلَّدَنِی یَدا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِنَّکَ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ.
و بهترین بازگشتگاه را، بازگشتگاه من، و با ناز و نعمتترین زندگیها را، زندگى من، و برترین هدایتها را هدایت من، و کاملترین بهرهها را بهره من، و شایانترین نصیبها را نصیب من، و باش اى پروردگارم، براى من از هر پیشآمد بدى نگهدار، و به جانب هر خیرى راهنما و راهبر، و از هر متجاوز حسودى پشتیبان و جلوگیر. خدایا به توست سازوبرگ و زمامم و اطمینان و توفیق و جنبش و نیرویم، و براى توست حیات و مرگم، و در کف توست آرامش، و حرکتم، و به دستاویز محکمتر توست چنگ زدن و پیوندم، و بر توست در همه کارها اعتماد و توکّلم، و از عذاب دوزخ، و تماس آتش نجات و رهایىام، و در خانه امن و کرامت توست منزل و مأوایم، و به دست آقایان و سرورانم، خاندان مصطفى است رستگارى و گشایشم. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و بیامرز مردان و زنان مؤمن و مسلمان را، و بیامرز مرا و پدر و مادرم و آنچه زادهاند، و همسایگانم، و هر زن و مرد باایمانى را که حقّى بر گردن من دارد، همانا تو داراى فضل بزرگى
