سیزدهم: بدانکه عمده اعمال در روضه مطهره امام حسین علیه السّلام دعاست، زیرا اجابت دعا در زیر آن قبّه با رفعت یکى از امورى است که خدا به عوض شهادت به آن حضرت ارزانى داشته و زائر باید آن را غنیمت دانسته، در تضرّع و انابه و توبه و عرض حاجات کوتاهى نکند و در طى زیارات آن حضرت دعاهاى بسیار، با مضامین عالیه وارد شده که اگر بناى اختصار نبود، چند دعایى در اینجا ذکر مىکردم و بهتر آن است که زائر آنچه بتواند از دعاهاى صحیفه کامله بخواند، که بهترین دعاها است و ما در اواخر این باب بعد از زیارات جامعه دعایى نقل مىکنیم، که در همه حرمهاى شریفه خوانده مىشود [بدانکه در ملحقات این کتاب دعایى ذکر مىشود که جامعترین دعاهاست و در روضات ائمه خوانده مىشود، از خواندن آن غفلت ننمایى] و براى اینکه این قسمت را خالى نگذاریم، این دعاى مختصر را که در ضمن یکى از زیارات نقل شده ذکر مىکنیم و آن دعا این است: که در آن حرم شریف درحالىکه دستها را به جانب آسمان برداشته باشى بگو:
اللهُمَّ قَدْ تَرَى مَکَانِی وَ تَسْمَعُ کَلامِی وَ تَرَى مَقَامِی [مَکَانِی] وَ تَضَرُّعِی وَ مَلاذِی بِقَبْرِ حُجَّتِکَ وَ ابْنِ نَبِیِّکَ وَ قَدْ عَلِمْتَ یَا سَیِّدِی حَوَائِجِی وَ لا یَخْفَى عَلَیْکَ حَالِی وَ قَدْ تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِابْنِ رَسُولِکَ وَ حُجَّتِکَ وَ أَمِینِکَ وَ قَدْ أَتَیْتُکَ مُتَقَرِّبا بِهِ إِلَیْکَ وَ إِلَى رَسُولِکَ فَاجْعَلْنِی بِهِ عِنْدَکَ وَجِیها فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَعْطِنِی بِزِیَارَتِی أَمَلِی وَ هَبْ لِی مُنَایَ وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ بِشَهْوَتِی [بِسُؤْلِی] وَ رَغْبَتِی وَ اقْضِ لِی حَوَائِجِی وَ لا تَرُدَّنِی خَائِبا
خدایا همانا جایم را مىبینى و سخنم را مىشنوى و موقعیتم و زارىام و پناهآوردنم به قبر حجّتت و فرزند پیامبرت را مىنگرى اى آقاى من حاجتهایم را دانستهاى، و حالم بر تو پوشیده نیست اینک به وسیله فرزند پیامبر و حجّت و امینت به تو رو کردهام، و به واسطه او تقرّبجویان به درگاه تو و پیامبرت آمدم، به حق او مرا در پیشگاهت در دنیا و آخرت آبرومند و از نزدیکان خویش گردان، و با زیارتم خواستهام را به من عطا کن، و آرمانم را به من ببخش، و به خواسته و رغبتم بر من تفضّل کن، و حاجاتم را برآور و مرا ناامید بازمگردان
وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِی وَ لا تُخَیِّبْ دُعَائِی وَ عَرِّفْنِی الْإِجَابَةَ فِی جَمِیعِ مَا دَعَوْتُکَ مِنْ أَمْرِ الدِّینِ وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ عِبَادِکَ الَّذِینَ صَرَفْتَ عَنْهُمُ الْبَلایَا وَ الْأَمْرَاضَ وَ الْفِتَنَ وَ الْأَعْرَاضَ مِنَ الَّذِینَ تُحْیِیهِمْ فِی عَافِیَةٍ وَ تُمِیتُهُمْ فِی عَافِیَةٍ وَ تُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ فِی عَافِیَةٍ وَ تُجِیرُهُمْ مِنَ النَّارِ فِی عَافِیَةٍ وَ وَفِّقْ لِی بِمَنٍّ مِنْکَ صَلاحَ مَا أُؤَمِّلُ فِی نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی وَ إِخْوَانِی وَ مَالِی وَ جَمِیعِ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و رشته امیدم را قطع نکن، و دعایم را از هدف اجابت محروم مفرما، و در آنچه که در کار دین و دنیا و آخرت، به درگاهت دعا کردم، اجابتش را به من ب‌شناسان، و مرا از آن بندگانى قرار ده که بلاها و بیماریها و فتنهها و عارضهها را از آنان بازگرداندى، از آنانکه در سلامت کامل زنده مىداریشان و در سلامت کامل مىمیرانیشان، و در سلامت کامل وارد بهشتیان مىنمایى، و در سلامت کامل از آتش پناه‌شان مىدهى. و برایم به منّتى از سوى خود فراهم کن: صلاح آنچه آرزو مىکنم درباره خودم و خاندانم و فرزندانم و برادرانم و مالم و آنچه نعمت به من عنایت کردى اى مهربانترین مهربانان
