سپس به مسجد زد مى‏روى که نزدیک سهله است، و در آن دو رکعت‏ نماز مى‏گذارى، و دستها را مى‏گشایى و مى‏گویى:

إِلَهِی قَدْ مَدَّ إِلَیْکَ الْخَاطِئُ الْمُذْنِبُ یَدَیْهِ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِکَ إِلَهِی قَدْ جَلَسَ الْمُسِی‏ءُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُقِرّا لَکَ بِسُوءِ عَمَلِهِ وَ رَاجِیا مِنْکَ الصَّفْحَ عَنْ زَلَلِهِ إِلَهِی قَدْ رَفَعَ إِلَیْکَ الظَّالِمُ کَفَّیْهِ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ فَلا تُخَیِّبْهُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ فَضْلِکَ إِلَهِی قَدْ جَثَا الْعَائِدُ إِلَى الْمَعَاصِی بَیْنَ یَدَیْکَ خَائِفا مِنْ یَوْمٍ تَجْثُو فِیهِ الْخَلائِقُ بَیْنَ یَدَیْکَ إِلَهِی جَاءَکَ الْعَبْدُ الْخَاطِئُ فَزِعا مُشْفِقا وَ رَفَعَ إِلَیْکَ طَرْفَهُ حَذِرا رَاجِیا وَ فَاضَتْ عَبْرَتُهُ مُسْتَغْفِرا نَادِما وَ عِزَّتِکَ وَ جَلالِکَ مَا أَرَدْتُ بِمَعْصِیَتِی مُخَالَفَتَکَ وَ مَا عَصَیْتُکَ إِذْ عَصَیْتُکَ وَ أَنَا بِکَ جَاهِلٌ وَ لا لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِنَظَرِکَ مُسْتَخِفٌّ وَ لَکِنْ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی

معبودم این بنده خطاکار گنهکار دستهایش را به جانب تو دراز کرده، به خاطر خوش‏گمانى‏اش به تو، معبودم این بدکار در برابرت نشسته‏ درحالى‏که به بدى عملش اقرار دارد، و چشم‏پوشى از لغزشش را از تو امیدوار است، معبودم این بنده‏ ستمکار دو دستش را به سوى تو برداشته به امید آنچه پیش توست، به حق رحمتت او را از فضلت ناامید مکن، معبودم، بازگشت‏کننده‏ به سوى گناهان در برابرت زانو زده، درحالى‏که ترسناک از روزى است که خلایق در آن روز در برابرت زانو مى‏زنند، معبودم‏ بنده خطاکار به محضرت آمده، بى‏تاب و بیمناک، حذرکنان و امیدوار گوشه چشمش را به تو دوخته، و آمرزش‏خواه‏ و پشیمان اشکش جارى شده، سوگند به عزّت و جلالت، من با نافرمانى کردنم قصد مخالفت با تو را نداشتم، و گناه‏ نکردم آن زمانى‏که گناه کردم درحالى‏که نسبت به تو نادان بودم و نه بخاطر اینکه متعرّض کیفرت کردم، و نه اینکه نظرت را سبک شمارنده بوده باشم، بلکه نفس همه اینها را برایم بیاراست

وَ أَعَانَتْنِی عَلَى ذَلِکَ شِقْوَتِی وَ غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرخَى عَلَیَّ فَمِنَ الْآنَ مِنْ عَذَابِکَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنِی وَ بِحَبْلِ مَنْ أَعْتَصِمُ إِنْ قَطَعْتَ حَبْلَکَ عَنِّی فَیَا سَوْأَتَاهْ غَدا مِنَ الْوُقُوفِ [الْمَوْقِفِ‏] بَیْنَ یَدَیْکَ إِذَا قِیلَ لِلْمُخِفِّینَ جُوزُوا وَ لِلْمُثْقِلِینَ حُطُّوا أَ فَمَعَ الْمُخِفِّینَ أَجُوزُ أَمْ مَعَ الْمُثْقِلِینَ أَحُطُّ وَیْلِی کُلَّمَا کَبُرَ سِنِّی کَثُرَتْ ذُنُوبِی وَیْلِی کُلَّمَا طَالَ عُمْرِی کَثُرَتْ مَعَاصِیَّ فَکَمْ أَتُوبُ وَ کَمْ أَعُودُ أَ مَا آنَ لِی أَنْ أَسْتَحْیِیَ مِنْ رَبِّی اللهُمَّ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ خَیْرَ الْغَافِرِینَ

و شقاوتم بر انجام آنها مرا یارى کرد، و آبرودارى‏ات نسبت به من‏ مغرورم ساخت، پس الان چه کسى مرا از عذابت نجات مى‏دهد، و به ریسمان چه کسى جنگ زنم، اگر ریسمانت را از من قطع‏ کنى، پس اى واى فرداى قیامت از رسوایى هنگام ایستادن در برابرت، وقتى به سبکباران گفته شود بگذرید، و به‏ سنگین‏باران امر شود به آتش فرو ریزید، آیا با سبکباران خواهم گذشت، یا با سنگین‏باران فرو خواهم، ریخت؟، واى بر من هرچه سنّم بیشتر شد گناهانم‏ زیاد شد، واى بر من، هرچه عمرم طولانى شد، نافرمانى‏ام فزونى یافت، چقدر توبه کنم، چه اندازه برگردم؟ آیا مرا وقت‏ آن نرسیده، که از پروردگارم حیا کنم، خدایا به حق محمّد و خاندان محمّد مرا بیامرز و به من رحم کن، اى مهربان‏‌ترین مهربانان و بهترین آمرزندگان

سپس گریه کن و صورت به خاک بگذار و بگو:

ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ

رحم کن به کسى‏که بد کرده‏ و مرتکب گناه شده و درمانده شده و به اعتراف برخاسته

پس از آن طرف راست صورت خود را به خاک بگذار و بگو:

إِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ

اگر من بد بنده‏اى بودم، تو خوب پروردگارى هستى

بعد طرف چپ را به خاک بگذار و بگو:

عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یَا کَرِیمُ

گناه از بنده‏ات بزرگ بشد، پس گذشت از تو نیکو باشد اى کریم

آنگاه به حال سجده برگرد و صد مرتبه بگو العفو: [از من درگذر].