سوّم: زیارتى است که در کتاب «اقبال» از امام صادق علیه السّلام روایت شده که فرمود: هرگاه در روز عید غدیر، کنار قبر شریف حضرت امیر مومنان علیه السّلام باشى، نزدیک قبر شریف آن جناب برو، و پس از نماز و دعا، و اگر در شهرهاى دیگر باشى بعد از نماز اشاره کن به جانب آن حضرت، و دعا این است:

اللهُمَّ صَلِّ عَلَى وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ وَ وَزِیرِهِ وَ حَبِیبِهِ وَ خَلِیلِهِ وَ مَوْضِعِ سِرِّهِ وَ خِیَرَتِهِ مِنْ أُسْرَتِهِ وَ وَصِیِّهِ وَ صَفْوَتِهِ وَ خَالِصَتِهِ وَ أَمِینِهِ وَ وَلِیِّهِ وَ أَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَ أَبِی ذُرِّیَّتِهِ وَ بَابِ حِکْمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ وَ الدَّاعِی إِلَى شَرِیعَتِهِ وَ الْمَاضِی عَلَى سُنَّتِهِ وَ خَلِیفَتِهِ عَلَى أُمَّتِهِ سَیِّدِ الْمُسْلِمِینَ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ أَوْصِیَاءِ أَنْبِیَائِکَ

خدایا درود فرست بر ولىّ‏ات، و برادر پیامبرت، و وزیر و حبیب و دوستش، و جایگاه راز، و برگزیده از خانواده‏اش، و جانشینش، و پاک و خالص و امین و ولىّ‏اش و شریف‏‌ترین عترتش، آنان‏که‏ به او ایمان آوردند، و پدر نسل و درگاه حکمت و گویاى به حجّت و دعوت کننده به شریعتش، و رهرو روشش، و جانشین او بر ملّتش، سرور مسلمانان، و امیر مؤمنان، و پیشرو سپیدرویان، بر‌ترین درودى که بر یکى از خلق خود، و برگزیدگان و جانشینان پیامبرانت‏ فرستادى

اللهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِیِّکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَا حُمِّلَ وَ رَعَى مَا اسْتُحْفِظَ وَ حَفِظَ مَا اسْتُودِعَ وَ حَلَّلَ حَلالَکَ وَ حَرَّمَ حَرَامَکَ وَ أَقَامَ أَحْکَامَکَ وَ دَعَا إِلَى سَبِیلِکَ وَ وَالَى أَوْلِیَاءَکَ وَ عَادَى أَعْدَاءَکَ وَ جَاهَدَ النَّاکِثِینَ عَنْ سَبِیلِکَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ عَنْ أَمْرِکَ صَابِرا مُحْتَسِبا مُقْبِلا غَیْرَ مُدْبِرٍ لا تَأْخُذُهُ فِی اللهِ لَوْمَةُ لائِمٍ حَتَّى بَلَغَ فِی ذَلِکَ الرِّضَا وَ سَلَّمَ إِلَیْکَ الْقَضَاءَ وَ عَبَدَکَ مُخْلِصا وَ نَصَحَ لَکَ مُجْتَهِدا حَتَّى أَتَاهُ الْیَقِینُ فَقَبَضْتَهُ إِلَیْکَ شَهِیدا سَعِیدا وَلِیّا تَقِیّا رَضِیّا زَکِیّا هَادِیا مَهْدِیّا اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ

خدایا من شهادت مى‏دهم که او از جانب پیامبرت) درود خدا بر او و خاندانش (آنچه را بر عهده داشت رساند، و آنچه رساند، و آنچه نگهدارى‏اش‏ از او خواسته شده بود رعایت کرد، و آنچه را به او سپرده شده بود حفظ کرد، حلال کرد حلالت را، و حرام کرد حرامت را، و بپاداشت احکامت را و فرا خواند به راهت، و دوست داشت دوستانت را، و دشمن داشت دشمنانت را، و با پیمان‏شکنان از راهت، و ستمکاران، و خارج‏شدگان از فرمانت نبرد کرد، درحالى‏که شکیبایى به خرج داد، و به حساب خدا گذاشت، روى‏کنان نه‏ روى گردان، و از سرزنش‏کنندگان، درراه خدا باکى به خود راه نداد، تا در این زمینه به مقام رضا رسید، و قضا را تسلیم تو کرد، و خالصانه تو را پرستید، و با کوششى سخت خیرخواهى نمود، تا مرگ او فرا رسید، پس به سوى خود شهید و خوشبخت‏ و ولى پرهیزگار و پسندیده و پاک و هدایتگر و هدایت‏شده قبض روحش نمودى. خداى بر محمّد و خاندان او درود فرست، برترین‏ درودى که بر یکى از پیامبران و برگزیدگانت فرستادى، اى پروردگار جهانیان

مؤلّف گوید: سیّد ابن طاووس در کتاب «مصابح الزائر» براى این روز شریف، زیارتى دیگر نقل کرده، که اختصاصش به این روز معلوم نیست و آن زیارت مرکّب از دور زیارت است، که علامه مجلسى آنها را زیارت دوم و سوم کتاب‏ «تحفه» قرار داده است.