فضیلت زیارت حضرت امیرالمومنین (ع)

فضیلت زیارت حضرت امیرالمومنین (ع)

«و در آن چند مطلب است: مطلب اول: در فضیلت زیارت آن حضرت است. شیخ طوسى به سند صحیح، از محمّد بن مسلم، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: خدا مخلوقى بیشتر از ملائکه خلق نفرموده، به درستى‏ که هر روز هفتاد هزار ملک نازل مى‏شوند، و به بیت المعمور مى‏آیند و دور آن طواف مى‏کنند، چون از طواف آنجا فارغ مى‏شوند، به طواف کعبه مى‏روند، و چون از طواف کعبه فارغ شدند، به سوى قبر پیامبر صلى الله علیه و آله مى‏آیند، و بر آن حضرت‏ سلام مى‏کنند پس از آن سوى قبر امیر المؤمنان علیه السّلام مى‏آیند، بر آن حضرت سلام مى‏کنند، و بعد از آن نزد قبر حسین علیه السّلام‏ مى‏آیند و بر آن جناب سلام مى‏کنند، پس از آن به آسمان بالا مى‏روند، و مانند ایشان هر روز نازل مى‏شوند، تا روز قیامت. سپس فرمود: هرکه امیر مؤمنان علیه السّلام را زیارت کند و عارف به حق آن حضرت باشد، یعنى آن جناب را امام واجب الاطاعة، و خلیفه بلا فصل بداند، و از روى جبّاریت و تکبر نیامده باشد، حق تعالى اجر صد هزار شهید براى او بنویسد و گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد، و روز قیامت از جمله ایمنان از هولهاى آن روز برانگیخته شود. و خدا حساب‏ را بر او آسان نماید، و هنگام حرکت به سوى زیارت، ملائکه از او استبقبال کنند، و چون از زیارت برگدد او را مشایعت نمایند تا به خانه خود برگدد، و اگر بیمار شود به عیادت او بیایند، و اگر بمیرد جنازه او را مشایعت کنند، و براى او تا کنار قبرش طلب آمرزش نمایند. سىّ عبد الکریم ابن طاووس در کتاب «فرحة الغرىّ» از آن حضرت‏ روایت کرده: هرکه پیاده به زیارت امیر مؤمنان علیه السّلام رود، حق تعالى به هر گامى ثواب یک حجّ و یک عمره براى او بنویسد، و اگر پیاده برگردد به هر گامى ثواب دو حجّ و دو عمره براى او بنویسد، و نیز از آن حضرت روایت کرده که‏ به ابن مارد فرمود: اى پسر مارد، هرکه جدّم امیر المؤمنین علیه السّلام را در صورت عرفان به حقّش زیارت کند، حق تعالى براى‏ او به عدد هر گامى حجّ مقبول و عمره پسندیده بنویسد، اى پسر مارد و الله آتش جهنم نمى‏خورد، گامى که در زیارت امیرالمؤمنین غبار آلوده شود، خواه پیاده رود و خواه سواره، اى پسر مارد این حدیث را به آب طلا بنویس. و همچنین از امام‏ صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: ما مى‏گوییم در پشت کوفه قبرى است، که به آن قبر دردمندى پناه نمى‏برد مگر آنکه حق تعالى او را شفا کرامت فرماید