این ماه آغاز ماههاى حرام است، که حق تعالى در قرآن مجید ذکر فرموده، و سیّد ابن طاووس روایتى نقل کرده که‏ ذو القعده به هنگام سختى شدید‌گاه استجابت دعاست، و براى روز یکشنبه این ماه نمازى با فضیلت بسیار از رسول خدا صلى الله علیه و آله‏ روایت کرده: مختصر آن فضیلت این است که، هرکه آن را بجا آورد، توبه‏اش پذیرفته حق و گناهش آمرزیده مى‏شود، و طلبکاران او در قیامت از وى راضى گردند، و با ایمان از دنیا برود، و ایمانش از او گرفته نشود و قبرش وسیع و نورانى گردد و پدر و مادرش ازو او راضى شوند، و آمرزش حق نصیب پدر و مادر و فرزندان و‌نژاد او گردد، و روزى او توسعه یابد و فرشته مرگ در وقت مردن با او مدارا کند، و جانش را به آسانى بستاند، و کیفیت آن نماز چنین است: روز یکشنبه غسل بجا آورد و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز بخواند، در هر رکعت سوره «حمد» را یک مرتبه و سوره «توحید» را سه مرتبه و سوره «فلق» را یک مرتبه و سوره‏ «ناس» را یک مرتبه بخواند و پس از نماز هفتاد مرتبه اسغفار کند، و استغفار را با:

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ

جنبش و نیرویى جز به خداى والاى بزرگ نیست

ختم نماید، سپس بگوید:

یَا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلّا أَنْتَ.

اى توانا، اى آمرزنده، گناهان من و همه مردان و زنان مؤمن را بیامرز، که گناهان را جز تو کسى نمى‏آمرزد

روایت شده هرکه در یکى از ماههاى حرام سه روزى پى‏درپى که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بگیرد، ثواب نهصد سال عبادت‏ براى او نوشته شود. شیخ بزرگوار على بن ابراهیم قمى فرموده در ماههاى حرام گناهها و حسنات دوچندان مى‏شود.