هشتم: خواندن نماز عید است، و آن دو رکعت است: در رکعت اول سورههاى «حمد» و «اعلى» و پس از سوره «حمد» و «اعلى» پنج تکبیر بگوید، و بعد از هر تکبیرى دست به قنوت بردارد، و بگوید:
اللهُمَّ [أَنْتَ أَهْلُ] أَهْلَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ أَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَّقْوَى وَ الْمَغْفِرَةِ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا الْیَوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیدا وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذُخْرا وَ شَرَفا وَ مَزِیدا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی کُلِّ خَیْرٍ أَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ مَا سَأَلَکَ مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِکَ فِیهِ مِمَّا اسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ الْمُخْلِصُونَ
خداى اى اهل بزرگى و عظمت، و اى اهل جود و سلطنت، و اهل گذشت و رحمت، و اهل تقوا و مغفرت، از تو درخواست مىکنم به حق این روز که براى مسلمانان عید قرار دادى، و براى محمّد صلّى الله علیه و آله ذخیره و فزونى در شرف، که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و مرا در هر خیرى که محمّد و خاندان محمّد را وارد نمودى وارد کنى، و از هر شرّى که محمّد و خاندان محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) را بیرون آوردى مرا بیرون آورى، خدایا از تو درخواست مىکنم، بهترین چیزى که بندگان شایستهات درخواست کردند، و به تو پناه مىآورم از آنچه بندگان شایستهات به تو پناه بردند
پس تکبیر ششم بگوید و به رکوع رود، و پس از رکوع و سجود براى رکعت دوم قیام کند، و پس از سوره «حمد» سوره «شمس» را بخواند، سپس چهار تکبیر بگوید، و پس از هر تکبیرى دست به قنوت بردارد، و همان دعا را بخواند، چون فارغ شد پنجمین تکبیر را گفته و به رکوع رود، و نماز را به پایان برساند، و پس از سلام تسبیح حضرت زهرا علیها السلام را بجا آورد. پس از نماز عید دعایهاى بسیارى وارد شده که شاید بهترین آنها دعاى چهلوششم صحیفه کامله سجادیه باشد. مستحب است نماز عید زیر آسمان و روى زمین بدون فرش واقع شود، و از جایگاه نماز، از غیر آن راهى که به نماز آمده بود بازگردد، و براى قبول شدن اعمال براى برادران دینى خود دعا کند. نهم: حضرت سیّد الشهداء علیه السّلام را زیارت کند. دهم: دعاى «ندبه» را بخواند که ان شاء الله تعالى بعد از این بیاید، و سیّد ابن طاووس فرموده که چون از دعا فارغ شود، به سجده رود و بگوید:
أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ حَرُّهَا لا یُطْفَى وَ جَدِیدُهَا لا یَبْلَى وَ عَطْشَانُهَا لا یَرْوَى
به تو پناه مىآوردم از آتشى که حرارتش خاموش نمىشود، و تازهاش کهنه نمىگردد، و تشنهاش سیراب نمىشود
إِلَهِی لا تُقَلِّبْ وَجْهِی فِی النَّارِ بَعْدَ سُجُودِی وَ تَعْفِیرِی لَکَ بِغَیْرِ مَنٍّ مِنِّی عَلَیْکَ بَلْ لَکَ الْمَنُّ عَلَیَّ
پس گونه راست را بر زمین گذارد و بگوید: خدایا رخسارم را پس از سجده، و به خاک مالیدن آن براى تو در آتش زیرورو مکن، که من در این کار بر تو منّت ندارم، بلکه تنها تو را بر منّت است
سپس گونه چپ را بر زمین گذارد و بگوید:
ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ.
رحم کن بر کسىکه بد کرده، و مرتکب گناه شده و بیچاره گشته و اعتراف نموده است
آنگاه به حال سجده برگردد و بگوید:
إِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یَا کَرِیمُ
اگر من بنده بدى بودم، تو پروردگار خوبى هستى، گناه از بندهات بزرگ شده، شایسته است گذشت از جانب تو نیکو باشد اى کریم
پس صد مرتبه بگوید:
الْعَفْوَ الْعَفْوَ
ببخش ببخش
آنگاه سیّد فرموده
و لا تقطع یومک هذا باللعب و الإهمال و أنت لا تعلم أ مردود أم مقبول الأعمال فإن رجوت القبول فقابل ذلک بالشکر الجمیل و إن خفت الرد فکن أسیر الحزن الطویل
امروزت را به بازى و اهمال کارى سپرى مکن، درحالىکه نمىدانى، آیا از نظر اعمال مردودى، یا پذیرفته؟ اگر امید پذیرفتهشدن دارى، آن را با سپاس زیبا تلافى کن، و اگر از مردودشدن در هراسى، پس دچار اندوه طولانى باش
روز بیستوپنجم: در سال صدوچهلوهشت به گفته بعضى، شهادت امام صادق علیه السّلام واقع شده، و برخى روز شهادت را نیمه رجب گفتهاند، و علت شهادت آن حضرت، انگور زهرآلودى بوده که به حضرت خورانده شده، و روایت شده که چون زمان شهادت آن حضرت فرا رسید دیدههاى خود را گشود و فرمود: بستگان مرا گرد آورید، چون همه گرد آمدند به جانب ایشان نظر کرد و فرمود: شفاعت ما به کسىکه نماز را سبک شمارد و به جایگاه آن اعتماد نکند نمىرسد.
